به حریم شخصی مان وارد نشوید

در هر ارتباطی خواه ناخواه، افراد به رازهایی پی می برند که این اسرار هرگز نباید دستاویزی برای آزار و اذیت خانواده ی همسر قرار گیرد.

۶ مهر ۱۳۹۸ 29 28.1 KB 1 0

به حریم شخصی مان وارد نشوید

برگه احضاریه را گرفته بود دستش و تکیه داده بود به دیوار. گاهی سرش را تکانی می داد و با خودش می گفت:

- عجب اتفاقی! یعنی کار درستی کردم اینو برداشتم؟ آرم وزارت دادگستری بالای نامه انگار بهش دهن کجی می کرد. اصلاً فکر نمی کرد برادرشوهرش این قدر بی مسئولیت باشد که زنش مجبور شود برای گرفتن نفقه به قانون متوسل شود. حالا چرا آدرس آن ها را داده بود؟ چرا این نامه آمده بود اینجا خانه پدرشوهرش؟

خیلی ناراحت بود. احساس عذاب وجدان آزارش می داد. می دانست کار درستی نکرده است که بی اجازه به صندوق پدرشوهرش دست زده است. درست است که در آن باز بود ولی باز هم کار پسندیده ای نکرده است. زیرچشمی گاهی به کلمه ی احضاریه و گاهی به نوشته های داخل صفحه نگاه می کرد، یادش آمد شوهرش گفته بود، برادرش رفته است سفر، ولی ایجا نوشته که زندان است، صدای مادرشوهرش از پنجره ی طبقه دوم بلند شد: چیزی شده ناهیدجون؟ نامه اومده؟

- نه... نه... مادر. ازین برگه های تبلیغاتی است. خیلی مهم نیست، می ذارم سرجاش و فوراً پاکت را داخل صندوق دیواری گذاشت و درش را بست.

بعد از ازدواج اگر مشکلات ریشه بگیرند، حل آن ها و رسیدن به توافق سالم بسیار دشوار خواهد بود. اما قرار دادن حد و مرز و تعیین خطوطی فرضی که نشانگر حد تجاوز دیگران به حریم خانواده است، غیرمستقیم از بروز توقعات و اعتراضات بیرونی به درون خانواده جلوگیری خواهد کرد. همچنین داشتن اعتماد به نفس و پشتکار از دیگر عوامل بازدارنده خواهد بود و مانع آسیب دیدگی زوج جوان می شود. زوج های جوان باید این واقعیت را قبول کنند که مشکلات با خانواده همسر از ابتدای شکل گیری اجتماع کوچک خانواده، گاهی آشکار و زمانی پنهان، وجود داشته است. برای رسیدن به توافق در چنین موقعیت هایی این زوج جوان هستند که باید قدم جلو گذاشته و با سپری کردن اوقات بیشتری با خانواده ی همسر، حسن نیت خود را نشان دهند. همچنین این امر را قبول داشته باشند که خانواده ی همسر، غیرت و تعصب دارند و به اسرار خانواده اهمیت می دهند، به خانواده ی همسر نیز بها دهند.

بعد از ازدواج اگر مشکلات ریشه بگیرند، حل آن ها و رسیدن به توافق سالم بسیار دشوار خواهد بود.

در هر ارتباطی خواه ناخواه، افراد به رازهایی پی می برند که این اسرار هرگز نباید دستاویزی برای آزار و اذیت خانواده ی همسر قرار گیرد. حفظ اسرار یک عمل خداپسندانه است و کمک به افشاگری که گاهی خانواده را به بحران می کشاند عملی زشت و ناپسند است و در درازمدت منجر به سلب اعتماد و اطمینان دوخانواده خواهد شد.

چه باید کرد؟

حادثه ممکن است برای هرکسی و در هر خانواده ای رخ بدهد؛ گاهی خواسته و زمانی ناخواسته. حتی کسانی که هیچ نقشی در بروز حادثه نداشته اند گاهی دچار اضطراب و نگرانی می شوند. هرچه دامنه ی آگاهی از حادثه گسترده تر باشد، افراد بیشتری درگیر می شوند که نه تنها کمکی به رفع مشکل نمی کند بلکه باعث آبروریزی و سلب اعتماد دیگران نیز می گردد. عروس یا داماد خانواده، اگر در چنین شرایطی قرار گرفت بهترین کار این است که بدون هیچ قضاوت و داوری در مورد امری که اصلاً ربطی به او ندارد، اجازه دهد فقط کسانی به حل مشکل بپردازند که به نوعی در حل آن مؤثر خواهند بود و همچنین نباید از آگاه شدن ناخواسته از مسأله به عنوان یک دست آویز برای آزار یا سرزنش خانواده ی همسر استفاده کرد.

منبع: کتاب من و خانواده همسرم، نجمه مولوی، ص 24-28.