شرح نامه 31 نهج البلاغه: خشوع در برابر خدا
دوشنبه 4 شهریور 1398 7:48 PM
"و إن أنتَ هُدِيتَ لِقَصدِكَ فَكُن أخشَعَ ما تَكونَ لِرَبّكَ"
'زمانى كه به راه راست خود هدايت يافتى، پس در خاشعترين حالات براى پروردگارت باش'.
آرى بزرگترين نعمت الهى هدايت است و راه يافتن و پيدا كردن طريق صلاح و رشد، عظيم ترين لطف و رحمتى است كه از سوى خداوند به انسان مي رسد و از اينرو صبح و شب از خدا مى خواهيم كه ما را به راه راست هدايت فرمايد و با جمله ى مباركه 'اهدنا الصراط المستقيم' از خداوند طلب هدايت مى كنيم. اكنون كه نعمت هدايت، اينچنين پايگاه رفيعى دارد و از اهميت اينچنينى بر خوردار است، بايد قدر آن را دانسته و شكر آن را بجاى آورد. و سپاس اين نعمت عظيم، خشوع كامل از براى ذات لا يزال الهى است، خشوع و تواضع دل، بطورى كه همه ى اعضا و جوارح از براى خداوند خضوع كنند و تسليم بى چون و چراى اراده الله تبارك و تعالى گردند. زيرا مسير الى الله پيچ و خمها دارد و اشخاص زيادى در وسط راه به انحراف افتادند، و هر قسمتى از معارف و امور دينى اين خطر را دارد.
و اينجاست كه امام حسين عليه السلام بزرگترين عارف بالله، در دعاى روز عرفه از نعمت هدايت الهى ياد كرده و مي گويند: 'انت الذى هَدَيتَ'، خدايا تو بودى كه هدايت فرمودى. و حالت خشوع آن بزرگوار بحدى بود كه ناظران گفته اند در خلال خواندن اين دعاى شريف، آنچنان اشك از ديدگانشان جارى بود كه گويا سرمشك را باز كرده اند.
__________________________
منبع: به سوى مدينه فاضله، على كريمى جهرمى
از همه دل بریده ام،دلم اسیر یک نگاست،تمام آرزوی من زیارت امام رضـــــــــاست
