زیرا نارضایتی عموم مردم رضایت خواصّ را بی‌‌اثر می‌‌سازد و نارضایتی خواص، با رضایت عموم مردم، بخشوده می‌‌شود.
و هیچ یک از افراد ملّت همچون طبقه خواصّ نیست؛ زیرا این طبقه در هنگام آسایش بار سنگین‌تری بر دوش حکمران هستند و در گرفتاری‌‌ها و مشکلات کمتر به او کمک میکنند، دادگری را ناخوش می‌‌دارند، خواسته‌ها و توقّعات بیشتری دارند.
اگر به آنها چیزی داده شود، کمتر قدردانی میکنند و اگر دریغ شود دیرتر عذر می‌‌پذیرند و در پیشامدهای ناگوار روزگار ناشکیباترند.
ستون دین و جامعه مسلمانان و نیروی همیشه آماده در برابر دشمنان، در حقیقت همان عموم مردم است. پس باید گرایش تو به آنان باشد.
متن حدیث:
مِن کِتابهِ للأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ: ولْیَکُن أحَبَّ الاُمورِ إلَیکَ أوسَطُها فی الحَقِّ، وأعَمُّها فی العَدِل، وأجمَعُها لرِضا الرَّعِیَّةِ؛ فإنَّ سُخطَ العامَّةِ یُجحِفُ برِضا الخاصَّةِ، وإنَّ سُخطَ الخاصَّةِ یُغتَفَرُ مَع رِضا العامَّةَ. ولَیسَ أحَدٌ مِن الرَّعِیَّةِ أثقَلَ علَی الوالِی مَؤونَةً فی الرَّخاء، وأقَلَّ مَعونَةً لَهُ فی البَلاءِ، وأکرَهَ للإنصافِ، وأسألَ بالإلحافِ، وأقَلَّ شُکرا عِندَ الإعطاءِ، وأبَطأ عُذرا عِندَ المَنعِ، وأضعَفَ صَبرا عِندَ مُلِمّاتِ الدَّهرِ، مِن أهلِ الخاصَّةِ. وإنّما عِمادُ الدِّینِ وجِماعُ المُسلمینَ والعُدَّةُ للأعداءِ: العامَّةُ مِن الاُمَّةِ، فلْیَکُنْ صِغوُکَ لَهُم، ومَیلُکَ مَعهم.
«نهج‌البلاغه، نامه ۵۳»
منبع: افکار نیوز
