خبرگزاری تسنیم: بیتردید عمل به توصیههای اهلبیت (ع) در موضوعات مختلف اخلاقی، اعتقادی و ... بهترین و آسانترین راهکارها برای شبیه کردن خود به آن بزرگواران است، آنان بهعنوان برترین هادیان بشریت، قطعاً مصلحت محبان و شیعیانشان را در دنیا و آخرت بیش از هر کس دیگری میدانند. یک رفتار ساده، اما اثرگذار که خوب است به آن اهتمام بورزیم، حرفشنوی از ائمه اطهار (ع) حتی در جزئیترین مسائل است.
در همین راستا به ویژگیهای مؤمنان در کلام امام جواد (ع) اشاره میکنیم که شایسته است سعی کنیم آن خصوصیات را در وجود خود ایجاد و تقویت کنیم.
آیت الله احمد مجتهدی تهرانی در بیانی با اشاره به روایتی از حضرت جواد (ع) دربارۀ سه ویژگی برجستۀ مؤمنان گفت: امام جواد (ع) در حدیثی میفرماید: «الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفیقٍ مِنَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛ مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است که نخستین آن توفیق از جانب خدای متعال است. همین که من و شما در این مجلس نشستهایم، از امام جواد (ع) و دیگر ائمه (ع) میگوییم، سینه میزنیم و عزاداری میکنیم و ...، توفیق خداست.
وی با اشاره به دومین خصوصیت مؤمنان اظهار کرد: امام جواد (ع) دومین ویژگی مورد نیاز مؤمنان را «واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ» بیان میکند. انسان خود را مؤعظه کند؛ مثلاً بگوید «ای که پنجاه سال رفته در خوابی، مگر این پنج روزه دریابی» یا بگوید «چون در موی سفیدی آمد سفیدی، پدید آمد نشان ناامیدی». منتظر نباشیم کسی ما را موعظه کند، بلکه خودمان را موعظه و نصیحت کنیم.
در همین راستا به ویژگیهای مؤمنان در کلام امام جواد (ع) اشاره میکنیم که شایسته است سعی کنیم آن خصوصیات را در وجود خود ایجاد و تقویت کنیم.
آیت الله احمد مجتهدی تهرانی در بیانی با اشاره به روایتی از حضرت جواد (ع) دربارۀ سه ویژگی برجستۀ مؤمنان گفت: امام جواد (ع) در حدیثی میفرماید: «الْمُؤمِنُ یَحْتاجُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوْفیقٍ مِنَ اللّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ، وَ قَبُولٍ مِمَّنْ یَنْصَحُهُ؛ مؤمن در هر حال نیازمند به سه خصلت است که نخستین آن توفیق از جانب خدای متعال است. همین که من و شما در این مجلس نشستهایم، از امام جواد (ع) و دیگر ائمه (ع) میگوییم، سینه میزنیم و عزاداری میکنیم و ...، توفیق خداست.
وی با اشاره به دومین خصوصیت مؤمنان اظهار کرد: امام جواد (ع) دومین ویژگی مورد نیاز مؤمنان را «واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ» بیان میکند. انسان خود را مؤعظه کند؛ مثلاً بگوید «ای که پنجاه سال رفته در خوابی، مگر این پنج روزه دریابی» یا بگوید «چون در موی سفیدی آمد سفیدی، پدید آمد نشان ناامیدی». منتظر نباشیم کسی ما را موعظه کند، بلکه خودمان را موعظه و نصیحت کنیم.