وقایع هفتم بهمن 57
جمعه 6 بهمن 1396 9:11 AM
هفتم بهمن ماه 1357:
تحصن روحانیون در دانشگاه تهران در اعتراض به جلوگیری دولت بختیار از ورود امام خمینی (ره) به ایران.
به تاخیر افتادن پرواز هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) به دلیل بسته بودن فرودگاه ایران.
امام خمینی: من هرگز با دولتهای غیر قانونی مذاکره نکرده و نمی کنم.
دهها نفر در تظاهرات سراسر کشور کشته شدند.
میلیونها نفر در 48 ساعت گذشته به راهپیمایی پرداختند.
تظاهرات در شهرهای تبریز – سنندج – رشت – خلخال – آبادان – پلدختر – بیرجند به خون کشیده شد.
در سالروز رحلت حضرت رسول (ص) و شهادت امام حسن مجتبی (28 صفر) تهران شاهد یک راهپیمایی سراسری بود. منابع خبری تعداد شرکتکنندگان در این راهپیمایی را که با راهپیمایی‌های تاسوعا و عاشورای حسینی قابل ملاحظه بود دو میلیون نفر ذکر کردند. بخشی از شرکتکنندگان در این راهپیمایی کسانی بودند که از شهرستانهای مختلف برای شرکت در مراسم استقبال از ورود امام خمینی به تهران آمده بودند. مسیر خیابان انقلاب از میدان امام حسین تا میدان آزادی مملو از جمعیت شده بود و شرکتکنندگان در این راهپیمایی، شعارهای تندی علیه بختیار به خاطر تلاش برای جلوگیری از بازگشت امام خمینی به تهران می‌دادند. راهپیمایی امروز بدون حضور نیروهای نظامی و انتظامی برگزار شد و بدون هیچ‌گونه برخوردی خاتمه یافت. صدها نفر از پرسنل نیروی هوایی با اونیفورم نظامی در کنار مردم در این راهپیمایی بزرگ شرکت داشتند. بسیاری از شهرهای دیگر نیز امروز شاهد راهپیمائیهایی عظیم و سراسری بود.
در این روز روزنامه‌ها به نقل از بختیار نوشتند که وی قصد دارد ظرف 48 ساعت آینده به پاریس برود و با امام خمینی ملاقات کند. در همین روز پاسخ امام از نوفل لوشاتو انتشار یافت. امام اظهار داشت بختیار را در صورتی به حضور می‌پذیرد که از شغل غیرقانونی نخست‌وزیری استعفا دهد. امام در پیام دیگری که امروز انتشار یافت به دولت آمریکا هشدار داد از حمایت بختیار دست بردارد. امام در این پیام به بخشی از توانایی ملی خود اشاره کردند و نوشتند «ملت از من حرف‌شنوی دارد و قادر است با اجرای برنامه‌های من ثبات را به وجود آورد. وقتی من دولت موقت را اعلام کنم خواهید دید که بسیاری از ابهامات رفع خواهد شد و خواهید دید که ما با مردم آمریکا دشمنی نداریم و خواهید دید جمهوری اسلامی که بر مبنای فقه و احکام اسلام استوار می‌شود، چیزی نیست جز بشردوستی که به نفع صلح و آرامش همه بشریت است.» امام در این پیام نوشتند که «از جانب نیروهای طرفدار من خواسته شده است که اذن بدهم بروند فرودگاه را با زور باز کنند. اما من هنوز چنین اجازه‌ای نداده‌ام. همچنین نیروهای مسلح از نظامی و غیرنظامی من جمله عشایر درخواست عمل برای پایان دادن به وضع کنونی کرده‌اند اما من هنوز اذن نداده‌ام و ترجیح می‌دهم که کار با مسالمت تمام بشود و سرنوشت مملکت به دست ملت سپرده شود. (صحیفه امام، جلد 5، ص 537)
امروز آیت‌الله العظمی گلپایگانی با صدور اعلامیه‌ای از اقدام بختیار در بستن فرودگاه مهرآباد اظهار نگرانی کرد. آیت‌الله العظمی نجفی مرعشی نیز تأکید کرد بستن فرودگاه مهرآباد عواقب وخیمی برای دولت به همراه خواهد داشت.
به نقل از:
انقلاب اسلامی به روایت اسناد ساواک
7بهمن ماه سال1357هجری شمسی: به علت مسدود شدن فرودگاههای کشوربرروی هواپیمای حامل رهبرکبیرانقلاب اسلامی حضرت امام خمینی موج خروشان مردم معترض به طرف فرودگاه بین المللی تهران روان شد. هزاران تن ازمردم نیزدرمیدان آزادی و بهشت زهرا اجتماع کردند و دراعتراض به لغو سفرحضرت امام به ایران تظاهرات برپاکردند. همچنین تانکها، زره پوشها و کامیونهای حامل مأموران نظامی رژیم درخیابانها مستقربودند ودربسیاری ازنواحی شهرزدو خوردهای شدیدی بین مردم و نظامیان روی داد که به شهید و مجروح شدن شماری ازمردم مسلمان و انقلابی منجرشد. ازمهمترین رویدادهای این روز صدورپیام حضرت آیت الله العظمی گلپایگانی خطاب به ارتش بود. ایشان به قوای نظامی و ارتش ایران تأکید فرمودند که آنان هم درصفوف نهضت اسلامی و برای به ثمررساندن انقلاب ملت را یاری کنند. درهمین روز درمشهد عدهای ازنظامیان به نشانه اعتراض برضدّ سیاست دولت بختیاراعتصاب غذا کردند و دراصفهان شمارزیادی ازسربازان به صفوف مردم و تظاهرکنندگان پیوستند و همگام با ملت انقلابی به مبارزه با علیه طاغوت پرداختند.هفتم بهمن ماه 1357:تحصن روحانیون در دانشگاه تهران در اعتراض به جلوگیری دولت بختیار از ورود امام خمینی (ره) به ایران.به تاخیر افتادن پرواز هواپیمای حامل حضرت امام خمینی(ره) به دلیل بسته بودن فرودگاه ایران.امام خمینی: من هرگز با دولتهای غیر قانونی مذاکره نکرده و نمی کنم.دهها نفر در تظاهرات سراسر کشور کشته شدند.میلیونها نفر در 48 ساعت گذشته به راهپیمایی پرداختند.
از جمله راهپیمایی ها و تظاهرات با شکوه مردم بیرجند در دوران انقلاب ، می توان به راهپیمایی روز 7 بهمن ماه سال 1357 اشاره کرد ( که شاید بتوان گفت بزرگترین راهپیمایی بود ) .
برای انجام این راهپیمایی ، از چند روز قبل اطلاع رسانی و هماهنگی توسط مسئولین ذیربط انجام شده بود و قرار بود مردم در روز 7 بهمن ماه در محل مسجد جامع پایین شهر بیرجند ، جمع شوند .
پس از حضور جمعیت در این مکان ، یکی از روحانیون سخنرانی کرد . سپس پرچم هایی از تصاویر حضرت امام خمینی (ره) توسط تجاری که مغازه شان در همان نزدیکی بود ، آماده شد . تعداد 10 نفر نیز به عنوان انتظامات مشخص شدند که بنده یکی از آنها بودم .
جمعیت از این مکان به طرف خیابان آیت ا... طالقانی فعلی و سپس میدان ابوذر ( کوروش سابق ) حرکت کردند که قرار بود راهپیمایی از خیابان شهدای فعلی ، به طرف میدان شهداء و سپس میدان امام خمینی ختم گردد .
شهادت علی سندروس
شهید علی سندورس ( شهید انقلاب استان ) : شهید « علي سندروس » فرزند فرامرز در ماه مبارک رمضان سال ۱۳۴۳ در شهرستان بيرجند به دنيا آمد . او در دوران تحصيل از ابتدايي تا دبيرستان از بسياري از هم سن و سالانش باهوش تر و دانش آموز ممتاز مدرسه بود . وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان منصف ( شهید سندروس فعلی ) و راهنمایی را در مدرسه ی «فرزان» گذراند و تحصیلاتش را تا سال اول دبیرستان در مدرسه ی کنونی «دکتر چمران» ادامه داد . او نوجوانی خوش اخلاق، خنده رو، متدین، باوفا و هوشیار بود . در جلسات دینی و مرثیه خوانی و آموزش قرآن شرکت می کرد . علاقه ی زیادی به پخش عکس و اعلامیه های امام و نصب آن ها و نوشتن شعارهای ضد رژیم بر دیوارهای شهر داشت و در راهپيمايی ها نقشی فعال داشت . آرزوی او تحصیل علم و دانش برای خدمتی صادقانه به مردم و شهادت در راه خدا بود . او در لبیک به فرمان امام خمینی (ره) در سال اول دبيرستان ترک تحصیل کرد و در راهپيمايي هاي عليه شاه خائن شرکت و اعلاميه پخش مي کرد . پس از اين که در ۱۰ دي ماه سال ۵۷ يکي از جوانان شهر به نام محمد تقي خاکشور به شهادت رسيد از آن روز به بعد عشق به شهادت در او بيشتر شعله ور شد. هميشه مي گفت : آيا روزي خواهد رسيد که من هم مثل شهيد خاکشور بالاي دستان مردم قرار گيرم ! سرانجام ۵ روز قبل از ورود امام(ره) به ايران در ۷ بهمن ماه ۵۷ مصادف با ۲۸ ماه صفر در ميدان شهدا و مقابل ژاندارمري بيرجند توسط سرسپردگان رژيم منحوس پهلوي درخون گرم خود غلتيد و به شهادت رسيد. وی طی مراسمی با شکوه ، در گلزار شماره ا شهرستان بيرجند به خاک سپرده شد . یادش گرامی و روحش شاد باد .
تظاهرات در شهرهای تبریز – سنندج – رشت – خلخال – آبادان – پلدختر – بیرجند به خون کشیده شد.
اللهم عجل لولیک الفرج
