حکم خودکشی

 مسلماً در زندگی هر انسان، ناراحتی ها و یا شکست هایی پیش می آید که دنیا را در چشم انسان تیره و تار می کند. در این حالت انسان ها دو گونه اند؛ عده ای از میان این غرقاب مشکلات، سر بلند می کنند و با همه سختی ها و با توکّل بر خداوند، شروع به سازندگی دوباره می کنند. اما در مقابل عده دیگری هستند که زیر این مشکلات کمر خم کرده و به انزوا کشیده می شوند و یا بدتر از آن دست به خود کشی می زنند. اگر انسان به منطق اسلام آشنا باشد درمی یابد که مرگ انتهای راه نیست بلکه ابتدا راهی است بدون پایان. پس خود کشی هیچ کمکی به انسان نمی کند. مضافاً بر این که هیچ مشکلی در دنیا آن قدر ارزش ندارد که انسان در برابر آن، جان با ارزشش را بگیرد.
از دیدگاه اسلام مالک همه چیز از جمله انسان، خداوند است و اوست که حق تصرف در جهان و انسان را دارد. آن جا که او رخصت دهد، مجاز و جایى که او اذن ندهد، غیرمجاز است. از جمله موارد، کشتن انسان است. در این موضوع هیچ تفاوتى بین انتحار و دیگر کشى (کشتن دیگران) نیست، چرا که این کار سلب حق حیات از خود و یا دیگرى است. خداى سبحان انسان را از این امر برحذر داشته، مى‏فرماید: «و آن کس که انسانى را بدون این که قاتل باشد و یا در زمین فساد کند بکشد گویا همه مردم را کشته است».مرگ و حیات یک نفر، اگر چه مساوى با مرگ و حیات اجتماع نیست، اما شباهتى به آن دارد، ازاین‏رو در جایى که اذن خداوند نیست، انجام دادن آن حرام و گناه کبیره است. این نفس فرقی ندارد که دیگری باشد یا نفس خود و انسان دست به خود کشی زند.
امام باقر (ع) فرموده‏اند: «مؤمن به هر بلایى مبتلا مى‏شود و با هر نوع مرگی مى‏میرد ولى خودکشى نمى‏کند»  [کافی، ج 2، ص 254] امام صادق (ع) در باره عاقبت خودکشی می فرمایند: « هر کس خودکشی کند، برای همیشه در آتش جهنم می ماند... .»[ همان، ج 7، ص 4] این روایات و نمونه های دیگر نشان از شدت برخورد اسلام با این پدیده دارد. پس هرگز به خودکشی به عنوان یک راه حل نگاه نکنید. اگر چه دیگران متوجه این عمل نشوند و بسیار طبیعی نشان داده شود، ولی در واقع و نزد خداوند ، چیزی مخفی نیست. مطمئن باشید اگر در مسیر درست گام بردارید بعد از مدت کوتاهی همه نظرات را به خود جلب خواهید کرد و موجب افتخار خانواده خواهید شد.