اشعار شهادت و مناجات امام رضا (ع)

تشنه در دشتِ شرقی ِرستـــــاق
روستایی است مثل من، نگــران
مثل من تشنه ،مثل من، مـــشتاق
دل او بــــــــرده اند رهگـــذران
****
در کنار مــــــسیر ِ مشهدِ عشـــق
حسن آبـــــــــاد ،بیدل افتاده است
تن تکیده اســت ودل تنیده به درد
کارِعشق است ومشکل افتاده است
*****
عشق، در جان قریه گل کرده است
گلِ این قـــــــــــریه ،بوی ِدل دارد
بیدل آبادِ مــــــــــــشهدِ عشق است
از دلِ عشــــــــــــق، آب وگِل دارد
*****
تب وتاب وطلب دراو جاریست
دل، پریشان ِعشقِ شمسِ شموس
غرقِ طوفــــان و اشتیاق وعطش
مگر آید عـــــنایتـــــــــی از طوس
*****
خاک آکنده دامــــــــــــــــن از نعمت
گرچه دشتِ عطش،تهی دست است
این نسیمِ طرب زتـــــــــربت کیست
که زمین از طراوتش مـــست است
****
قریه بر پاست با نمــــــــــاز ونیاز
وز طنینِ ترنُمِ چــــــــــــــــــاووش
زا یران،میروند ومــــــــــــــــی آیند
او به بوی ِعبورشان مدهـــــــــوش
*****
قریه لــــــــــبریز از غلامِ رضاست
هرکه نامــــــــــش رضا ،چراغ امید
مثلِ این قریـــــه ،اهلِ آن بسته است
دل به پیمانِ هشتمــــــــــین خورشید
****
مادرم را خـــــــــــــــــــدا بیامرزد
که مرا شــــــــــــیر داد ،زین پیمان
پدرم را خدا کـــــــــــــــــند رحمت
که "غلام ِرضا" نهـــــــــاد ،عنوان
****
هر چه میخانه اســـــــــــت در بندید
که من از باده ی رضــــــــــا مستم
کس نداند چقدر خوشـــــــــــــبختم
که به شهرت "محمّــــــــدی" هستم