اشعار شهادت امام حسن مجتبی (ع)

علت عاشقی ام دست کریمانه ی توست

چشم امید من آقا به در خانه ی توست


روی خاک قدمت صورت خود میکشم و

به اشاره همه گویند که یوانه ی توست


من که آواره ی شهرم تو چنین خواسته ای

دل آشفته ی من از می و پیمانه ی توست


پرچم یا حسنم روز قیامت بالاست

نوکرت تا به ابد بر در کاشانه ی توست


با حسن گفتنمان عرش خدا ریخت به هم

علتش غربت و آن نام غریبانه ی توست


هر کجا پر بکشم باز بقیع جای من است

چون کبوتر که فقط جلد به میخانه ی توست


بر سرم میزنم و اشک امانم ندهد

غصه ی چشم من از گنبد ویرانه ی توست


این حسین کیست که عالم همه دیوانه ی اوست

تو که هستی که حسین عاشق و پروانه ی توست؟


اگرم نام حسین بر لبمان رنگین است

این هم از لطف و نگاه و دم شاهانه ی توست

شاعر : جواد قدوسی