z.jpg "ارسال پیام به khodaeem1")
زیبایی‌های استرالیا
پنج شنبه 11 آبان 1396 8:04 AM
صخره آیرس در مرکز کشور استرالیا، میزبان زمین نور، نمایشی از هنرمندی بریتانیایی است. برای آشنایی با این کار هنری و دیگر زیبایی‌های این کشور خارق‌العاده با ما همراه شوید.
کشور استرالیا در قاره اقیانوسیه پر از جذابیت‌های توریستی است. سنگ بزرگ آیرس که در زبان محلی اولورو خوانده می‌شود، در دستان هنرمندی توانا تبدیل به زمینی منور از نورهای رنگارنگ و زیبا، قطبی فعال در جذب مسافران شده است.
این مقاله توسط جیم بایرس از تیم نشنال جئوگرافی نوشته شده است.
با نصب زمین نور اولورو، بازدیدکنندگان از میان یک باغ درخشان عبور می‌کنند.
اولورو، یکی از بزرگ‌ترین شمایل فرم سنگی در جهان، در رنگ‌های قرمز و نارنجی باشکوهش را تصور کنید. حالا همان عظمت را تصور کنید، صخره‌ای باستانی در مقابل نور بیشتر از ۵۰ هزار میله‌های بلند و باریکی که به رنگ‌های بنفش، نارنجی روشن و صورتی آبنباتی پنبه‌ای می‌درخشند، همان‌طور که هوای گرگ و میش در بخش بیابانی و دور از دریای استرالیا رسوخ می‌کند، با نیمرخی سیاه به نمایش در می‌آید.
این تقریبا چیزی است که در زمین نور اولورو تجربه خواهید کرد که تا تاریخ ۳۱ مارس ۲۰۱۸ (۱۱ فروردین ۱۳۹۷) به روی عموم باز است.
این نمایش استثنایی هنرمندی به نام بروس مونرو، واقع شده در زمین‌های آیرس راک ریزورت (اقامتگاه سنگی آیرس) در قلمروی شمالی، تاکنون ۱۲۰ هزار بازدیدکننده را از زمان افتتاح در سال ۲۰۱۶ به اینجا کشانده است. صحنه تماشایی این نمایش خصوصا در زمان غروب خورشید در پشت اولورو (همچنین شناخته شده به عنوان صخره آیرس)، کوهی مقدس برای مردم محلی و بومی، بسیار دراماتیک است.
هنرمند بریتانیایی، مونرو، در باب کار خود می‌گوید: من در ذهنم چشم‌اندازی پر از ساقه‌های منور دیدم، درست مانند دانه‌هایی خوابیده در بیابانی خشک که به آرامی در انتظار سقوط تاریکی هستند، زیر فرشی از ستارگان جنوبی، تا با آهنگی ملایم و آرام در نور، شکوفه کنند.
زمین نور، که به نام تیلی میرو توتا نایاکوجاکو (نگاه به تعداد زیادی از نورهای زیبا) در زبان محلی پیجانجارا نام‌گذاری شده بود، با بیشتر از ۵۰ هزار ساقه کج شده با دایره‌های شیشه‌ای مات در محیطی با اندازه چهار برابر زمین فوتبال، به نمایش گذاشته شد. مسیرها، بازدیدکنندگان را به داخل بنیان زمین نور می‌کشانند، به طوری که گویی آن‌ها در باغ نور جادویی قدم می‌زنند. این منطقه کاملا با انرژی خورشیدی منور می‌شود و از بیشتر از ۳۸۰ کیلومتر فیبر نوری برای انتقال استفاده می‌کند که در صورت استفاده برای دیگر تاسیسات، قابل بازیافت است.
اقامتگاه سنگی آیرس پیشنهادات مختلفی برای مشاهده زمین نور اولورو برای شما آماده کرده است. بلیط پایه عبور از زمین نور ۱۵۰ هزار تومان، شامل حمل و نقل به منطقه دور و زمان برای تجربه کار هنری است. دیگر بسته‌ها شامل راهنمای تور، کاناپه، نوشیدنی و حتی سواری شتر می‌شود.
فلش‌های نور بر صخره آیرس، یک مونولیت برجسته سرخ با سنگ‌های شنی، توریست‌ها را به مرکز استرالیا می‌کشاند. پارک ملی اولورو کاتا توتا میزبان سنگی بزرگ به نام اولورو در زبان مردم بومی، ساکنین اصلی قاره، است.
منطقه دور کیمبرلی در غرب استرالیا، چشم‌اندازهای دراماتیکی از گلوگاه‌های رودخانه و اشکال سنگ‌های شنی به ما نشان می‌دهد که در فیلم «استرالیا» در سال ۲۰۰۸ به نمایش در آمد. کیمبرلی همچنین خانه درختان انبوه بوآب، خویشاوند نزدیک بوآب‌های آفریقایی، است.
بومیان در غروب آفتاب در گرد و خاک می‌رقصند. ساکنین اصلی استرالیا، بومیانی که برای بیشتر از ۴۰ هزار سال قبل از این که سفیدپوستان پا به این سرزمین بگذارند، در آنجا بوده‌اند. مهاجرین اروپایی، بیماری و سیاست را به این قاره آوردند که شدیدا فرهنگ، زبان و نحوه زندگی بومیان را به خطر انداخت.
آسمان بر فراز دختران گاوچران یا جیلاروس سوار بر گاوهای مزرعه در کوئینزلند، بسیار دور و عریض می‌نماید. دام‌داری، تجارتی جدی در استرالیا است.
کوآلای سنگین پلک، از لانه جذاب خود در درخت آدلاید، نگه‌داری می‌کند. این ساکنین شرق استرالیایی بیشتر زمان خود را در چرت زدن در درختان اکالیپتوس سپری می‌کنند و شب‌ها برای تغذیه از برگ‌های درختان، از درختان بالا می‌روند.
یک بچه کانگورو در ویکتوریا از مادر خود سواری می‌گیرد. نشان ملی استرالیا، کانگوروی خاکستری شرقی برای پرش‌هایی با ارتفاع ۹ متر در یک پرش، شناخته شده است همان‌طور که زمین‌های اصلی شرقی استرالیا را می‌پیماید. گونه شرقی خاکستری یکی از حدودا ۶۳ گونه بومی استرالیا است.
۸ مونولیت (قطعه ستگ های یکپارچه) آهکی محکم ، ۱۲ حواریون را که بر جاده اقیانوس بزرگ در جنوب استرالیا نشسته‌اند را می‌سازند. این ساختار که زمانی جزو صخره‌های محکم خشکی بود، هم‌اکنون ۲۴ متر ارتفاع و ۶ متر عرض در وسط موج‌های خروشان دارد.
تخته‌های بلند بلیندای استرالیایی زیر یک موج غوطه‌ور می‌شوند. ساحل طلایی استرالیا یک بهشت موج‌سواری است، جایی که گودال‌ها در موج‌ها به وجود می‌آیند و به سمت سواحل معروف موج‌سواری چون اسپیت، بهشت موج‌سواری و ساحل پری دریایی (Mermaid Beach) جاری می‌شوند.
خانه اپرای سیدنی یک تصویر نمادین از شهر بزرگ استرالیایی و دارای چندین سالن اجرا برای انواع سرگرمی‌های مختلف، است. سقف ویژه خانه اپرا از صدف‌های به هم متصل شده که سکوی تراسی را شکل می‌دهند، خلق شده است؛ مکانی که شهروندان در نور درخشنده آفتاب سیدنی غرق می‌شوند.
زمین کریکت با شهرت جهانی در ملبورن در ۱۸۵۳، پس از این که دولت فرانسه، گروه ۱۵ ساله کریکت را مجبور به تغییر مکان کرد، ساخته شد. هم‌اکنون، این مکان، بزرگ‌ترین استادیوم در استرالیا است و میزبان پاپ جان پائول دوم، المپیک تابستانی ۱۹۵۶ و جشنواره‌های موسیقی چون پلیس بوده است.
حمام‌های سیار به رنگ‌های روشن درآمده در ماسه‌های ساحل برایتون به صف شده‌اند. قریحه ویکتوریایی، این آلونک‌های کوچک را واقع در خط ساحلی خلق کرده است، بنابراین افراد می‌توانند در این مکان‌ها لباس شنا بپوشند و حمام کنند.
گروه نجات غریق موج سواری استرالیا در اوایل قرن بیستم در تلاش برای کمک به شناگران که گاهی در موج‌های فریبنده گیر می‌افتند، تشکیل شد. هم‌اکنون بیش از ۳۰۰ گروه نجات غریق کمک می‌کنند تا سواحل در امنیت کامل باشند و حامی مسابقات و کارناوال ها هستند.
شاه پنگوئن‌ها در جزیره مکوآری تجمع می‌کنند، که بین استرالیا و آنتاراکتیکا قرار دارد و خانه هزاران پرنده دریایی مهاجر و فک‌های دریایی است. این جزیره اقیانوسی بخش فاش‌شده لبه زیر دریای مکوآری، توسط برخورد دو صفحه تکتونیک به وجود آمده است.
سنگ‌های قابل توجه، یک مجموعه تخته سنگ‌های حجاری‌شده توسط آب و هوا که بر روی گنبدی گرانیتی بالای دریا، قرار گرفته‌اند، بازدیدکنندگان را به پارک ملی فلیندر چیس در جزیره کانگورو در جنوب استرالیا می‌کشانند.
آبشار کریستالی یکی از جاذبه‌های طبیعی در پارک ملی جنوبی جدید ویلز دوریگو است. پیاده‌روی در طبقه جنگل و طبقه بالا یعنی درختان به بازدیدکنندگان اجازه می‌دهد جنگل بارانی را از نزدیک حس کنند.
شیر دریایی در خطر انقراض استرالیایی تنها در خلیج کوچک استرالیایی پیدا می‌شود، که اطراف ساحل جنوبی قاره مسیری قوسی شکل دارد. این پستاندار با چرخه بزرگ‌شدنی غیرمعمول که هر ۱۸ ماه رخ داده و برای یک سال و نیم به بچه‌هایش غذا می‌دهد، متمایز است.
خط ساحلی ماسه‌ای و هموار جزایر ویت ساندی استرالیا و شگفتی طبیعی صخره زیبای اطراف آن، توریست‌ها را از سراسر جهان به سمت خود می‌کشاند. تعداد زیادی از ۷۴ جزیره به پارک ملی تخصیص داده شده‌اند، در حالی که بقیه آن‌ها میزبان استراحتگاه‌های مجلل در جزیره هستند.
گفتم که خدا مرا مرادی بفرست ، طوفان زده ام راه نجاتی بفرست ، فرمود که با زمزمه ی یا مهدی ، نذر گل نرگس صلواتی بفرست
