فرهنگ پذیری در نوجوانان – قسمت دوم

به همین علت پدر و مادر باید بدانند که آسیب و خطراتی که فرزندان آنها در این ایام با آن رو به رو هستند به مراتب شدیدتر و بیشتر از پدران و مادران است و اگر پدر و مادر با مسائل و مشکلاتی رو به رو هستند باید بدانند که فرزندانشان برخی از اوقات چند برابر و چندین برابر با این گرفتاری ها درگیر هستند.
وقتی که ما به فرهنگ جدیدی وارد می شویم ، ابتدا مدعی هستیم که مثلا ایرانی هستیم ، بعدا کوشش بسیار زیادی می کنیم که مانند افراد آن کشور شویم ، بعد از مدتی متوجه میشویم که ما ایرانیان آن کشور هستیم و بالاخره به این نتیجه می رسیم که خارجی های ایرانی هستیم ولی در پایان و مرحله ی آخر متوجه می شویم که انسانیم و با وجود آنکه به هر دو فرهنگ تعلق داریم باید بهترین را برگزینیم و به این جدال فرهنگ ها در درون زندگی خودمان پایان بدهیم.
آنچه که اهمیت دارد این است که بدانیم متاسفانه جوانان ما با توجه به این که در اینجا متولد شده اند یا در دوران کودکی به اینجا آمده اند یا در بزرگسالی ، باز مسائل و مشکلات ویژه ی خودشان را دارند.
متاسفانه در بیشتر شرایط و موقعیت ها که خوشبختانه باید گفت در خصوص برخی از ایرانیان صادق نیست ، افراد مهاجر در مناطقی زندگی می کنند که از امنیت و آرامش لازم برخوردار نیستند و اصولا گروه های حاشیه نشین درون آن فرهنگ ، همسایه خواهند بود.
بنابراین خطری که بچه ها را در این دوران تهدید می کند این است که هم از فرهنگ خود و راه و روش درست و مطلوبی که در آن بودند دور شوند و هم وارد فرهنگ جدید ، مزایا و امتیازات جدید آن نشوند بلکه به خاطر ایجاد ارتباط با نوجوانانی که مانند آنها سرگشته و پریشان هستند و مخصوصا با توجه به امکانات محدود مالی و یا توانایی های دیگر اجتماعی ، درگیر موقعیت و شرایطی شوند که متاسفانه کار آنهابه ارتباط با افراد ناسالم و ناصالح برساند.
و به خاطر آن درگیر استفاده از مواد مخدر ، روابط نامناسب ، درگیر شدن در گروه و دسته هایی که مسائل و مشکلاتی را برای خود و خانواده و محیط اجتماعی فراهم می کنند بشوند و خاصیت آسیب پذیری را برای حل مسائل و مشکلات و ناتوانی های خود افزایش می دهند و به صورتی دربیایند که تحت فشار محیط اجتماعی و یا روابط  اطراف خود ، گرفتاری ها و یا بیماری هایی پیدا کنند.
به همین علت پدر و مادر باید مطمئن باشند که در این زمینه میتوانند فرزندان خود را تا آنجایی که ممکن است کمک کنند.

رفتن به محیط جدید و جا به جایی و نکاتی که باید رعایت شوند :
نباید انتظار داشته باشید که در محیط جدید، راه و روش گذشتگان را تعقیب کنند.
پدر و مادر با وجود مسائل و مشکلاتی که در این زمینه دارند باید درک بهتری از شرایط و موقعیت و حالات فرزندانشان پیدا کنند. سخت گیری و یا توقع و انتظار اینکه فرزندشان در محیط جدید طوری که آنها در گذشته و در محیط قدیمی عمل می کردند ، رفتار کنند را نباید داشته باشند.
غالب اوقات نوجوانان اصلا از آن حالات ، شرایط ، روابط ، گفتار و رفتاری که انتظار داریم با خبر نیستند و با وجود آنکه ظاهرا و به نظر ما از مزایای هر دو فرهنگ استفاده می کنند و از معایب و گرفتاری های هر دو فرهنگ نیز بهره مندند متاسفانه باری ، چند برابر سنگین تر از آنچه ما تصور میکنیم بر دوش آنها است.
ظاهر آنها وقتی که با ظاهر مردمان فرهنگ جدید شباهتی ندارند ؛ اشکالاتی که در زبان و توانایی سازگاری با محیط دارند ؛ همه و همه برای آنها مسئله آفرین است.
جوانان در حالت عادی و معمولی در محیط شناخته شده و یک دست و یک نواخت فرهنگ خود ، گرفتار طوفان ها و بحران ها هستند. پس چگونه ممکن است که انتظار ما این باشد که در محیط جدید رفتاری مناسب ، آن هم طوری که ما انتظار و توقع داریم انجام دهند؟
بسیاری از اوقات نوجوانان با این مسئله و مشکل رو به رو هستند که از یک طرف سطح توقع و انتظار پدر و مادر به گونه ای غیر واقع بینانه است و تحمیل بر آن ها بسیار زیاد و تحمل آنها بسیار کم است و از جانب دیگر فرهنگ و جامعه ای که در آن زندگی میکنند نیز انتظاراتی از آنها دارند که نه برای آنها شناخته شده و نه در حد توان و امکان آن هاست و به همین علت برخی از این نوجوانان و جوانان در محیط تازه از پا در می آیند.
آنها در محیط تازه احتیاج به حمایت و هدایت پدر و مادر دارند اما با دخالت و یا سطح توقع بی جا شرایطی را برای آنها فراهم می کنیم که به آنها بسیار آسیب می زند. اگر ما داوطلبانه از فرهنگ و جامعه ی خود دور شدیم باید این انتخاب و یا آمدن به محیط جدید را بفهمیم و بپذیریم.
در نتیجه این انتظار را نداشته باشیم که پسران و دختران ما باید مانند ما در کشورمان عمل کنند ، که نه تنها غیر واقع بینانه ، بلکه بسیار غیرعادلانه و غیرمنصفانه است.
امید این است که پدران و مادران ، سنگینی باری را که بر دوش فرزندانشان می باشد را متوجه شوند و به آنها این فرصت و امکان را بدهند که در محیط جدید ، زندگی جدید را بیاموزند.
اگر خود آنها در کشورشان و در محیط آشنا رانندگانی بودند که به راحتی در جاده ها حرکت می کردند ، باید بدانند که در اقیانوس جدید نه کار رانندگی و نه اتومبیل میتواند ، نجات دهنده و کمک کننده آنها باشد بلکه احتیاج به قایقی نو و قواعد و اصولی جدید است تا آنها نیز بتوانند زندگی خودشان را بگذرانند.
حمایت پدر و مادر از فرهنگ پذیری فرزندانشان در این مرحله اهمیت ویژه ای دارد و کمک به آنها، تا بهترین را از هر دو فرهنگ بیاموزند و بدترین را رها کنند ، بهترین خدمت و بیشترین محبت به آنها خواهد بود.
منبع : کتاب پرورش ، تعلیم و تربیت 13 تا 19 سالگی