امام حسین(ع) به برادر خود فرمود: «اِرْجَعْ اِلَیْهِمْ فَاِن اِسْتَطَعْتَ أَنْ تُؤَخِّرَهُمْ إِلی غَدْوَةٍ وَتَدْفَعَهُمْ عَنَّا الْعَشِیَّةَ، لَعَلَّنا نُصَلّی لِرَبِّنا اللَّیْلَةَ وَنَدْعُوهُ وَنَسْتَغْفِرُهُ، فَهُوَ یَعْلَمُ أَنّی کُنْتُ اُحِبُّ الصَّلاةَ لَهُ وَتِلاوَةَ کِتابِهِ وَکَثْرَةَ الدُّعاءِ وَالْاِسْتِغْفارِ؛ به سوی آنان بازگرد و تلاش کن جنگ را به فردا واگذاری تا ما امشب را نماز بخوانیم و به دعا و استغفار بگذرانیم، خدا می‏‌داند من از کسانی هستم که نماز و قرآن خواندن و زیاد دعا کردن و استغفار را دوست دارم».

بحارالأنوار ج : 44 ص : 391

امام حسین(ع) که مظهر عزت نفس است، تنها یک چیز از دشمن خواست و آن مهلت یک شب جهت اقامه نماز، تلاوت قرآن، دعا و استغفار بود.

نماز آن قدر برای امام حسین علیه السلام اهمیت داشت که در گیرودار جنگ و در زمانی که جنگ دشواری های خاص خودش را دارد که ضمن اینکه نیاز به برنامه ریزی و ... دارد باید از هر نظر مراقب حرکات دشمن باشی ولی آن امام بزرگوار به فکر نماز و سایر فرائض دینی است .

امام حسین (ع) در باب اهمیت نماز در ظهر عاشورا هم و در زمانی که دشمن او ویارانش را محاصره کرده نماز ظهر عاشورا را با یارانش اقامه می کنند .