پرسش : 

شخصی نذر کرده است اربعین را ماشیا یعنی پیاده کربلا برود و امام حسین (ع ) را زیارت کند ولکن نذر خود را مقید به سنه خاصی نکرده است در سال‌های اول بعد از انعقاد نذر که توانائی داشته برود آن را به تاخیر انداخته و بعدا ناتوان شده نمی‌تواند با پای پیاده برود اولا: به علت تاخیر از اولین زمان ممکن آیا کفاره حنث نذر به گردن او اقتاده است؟ ثانیا: اگر پای پیاده نتواند برود بر او واجب است به هر حال راکبا نذر را بجا آورد؟ یا این که متعلق چنین نذری پیاده رفتن است؟

پاسخ : 
1 _ این‌ گونه نذرها منصرف به اولین زمان امکان انجام نذر دارد و لذا اگر عمدا تاخیر بیاندازد تا ناتوان شود باید کفاره شکستن نذر را بپردازد. 2 _ متعلق نذر از بین رفته است و انجام آن واجب نیست گرچه مستحب است.

منبع: gorgani.ir