ستاره سحر از صبح انتظار دمید                                          غدیر از نفس رحمت بهار چكید

گرفت دست قدر، رایت شفق بر دوش                      زمین به حكم قضا آب زندگى نوشید

بر آسمان سعادت ز مشرق هستى                                     سپیده داد نوید تولد خورشید

به باغ، بلبل شوریده رفت بر منبر                             چو از نسیم صبا بوى عشق یار شنید

ز خویش رفته، نواخوان عشق بود و سرود               به بانك زیر و بم، اسرار خطبه توحید

فتاد غلغله در باغ و شورشى انگیخت                 كه خیل غنچه شكفت و به روى او خندید

هوا ز عطر گلاب محمدى مشحون                            زمین به عترت و آل رسول بست امید

رسول، سدره‏نشین شد،على به صدر نشست              پى تكامل دینش خداى كعبه گزید

گرفت پرچم اسلام را على در دست                        از این گزیده زمین و زمان به خود بالید

به یمن فیض ولایت شراب خم الست                       به عشق آل على از غدیر خم جوشید