اشعار ولادت امام رضا (ع)

امام رضا(ع)-مدح و مناجات

ای حرم، گوشه‌ای از ایوانت

ای بـهشت خـدا خراسـانت

ای تمام وجود، سفرۀ جـود

ملک و جن و انس، مهمانت

دین و ایمان ما ولایت توست

هر چـه داریم از عنایت توست

درد جان را طبیب کیست؟ تویی

فقــرا را حبیـب کـیست؟ تویی

پــدر و مــادرم بــه قربــانت

آشنـای غـریب کـیست؟ تویی

که به زوّار خود سلام کند؟

پیش پـای گـدا قیام کند؟

ای ولایت کمـال ایمانم!

کل توحید و کل و قرآنم!

"اکرمو الضیف" را شما گفتید

در بـه رویـم نبنـد، مهمانم

تـو رئـوف همـه رئوفـانی

هیچ ‌کس را ز در نمی‌رانی

به حـریم مطهـرت سـوگنـد!

به قم و صحن خواهرت سوگند!

به حسین و به عمه‌ات سوگند!

به جـواد و بـه مادرت سوگند!

دست حاجت به دامن تو زدم

تـو بـه رویم نیاوری که بدم

مظهـر رحـمت خداونـدی

آرزوی هــر آرزومنـــدی

دشمنت هم اگـر ز در آید

به خدا در بر او نمی‌بندی

همه را زائرت خطاب کنی

کی گنـهکار را جواب کنی

کاهم و کوه معصیت بارم

روسیـاهم بـدم گنهکارم

آبـروی مـرا مبـر مـولا!

به همه گفته‌ام رضا دارم

گر چه بی‌قیمتم اگر چه بدم

هیچ کس جز شما نمی‌خردم

ای دو عـالم حریـم محترمت

من و لطف و عنایت و کرمت

بس‌ کـه آقــا و مهربان استی

دل آلــوده‌ام شــده حـرمت

جز تو الفت به کس نمی‌گیرم

دل خـود از تو پس نمی‌گیرم

خوش‌ترین ذکر من حکایت توست

مدح تـو، وصف تـو، روایت توست

کس نگویـد که مـن فقیـر استم

همـه دارایـی‌ام ولایـت تــوست

اگـر آلــوده‌ام اگـر پستم

به شما خانواده دل بستم

تو به چشمان بسته‌ام نوری

تو به انس فقیر، مسـروری

در میــان ائمـۀ اطهار

بـه امـام رئوف، مشهوری

تو به افتاده بال می‌بخشی

تو نکرده سؤال، می‌بخشی

دل ما هـر چـه هست خانۀ توست

کوه غم‌هـای مـا بـه شانۀ توست

چشم «میثم» به دست لطف شما

نفـس او پــر از ترانــۀ تــوست

گر چـه بـار گنــاه آوردم

بـه حـریمت پناه آوردم