اشعار ولادت امام رضا (ع)

مصرع پایانی 
 
عاشقی شرح پریشانی خود را دارد
عشق ، آیین مسلمانی خود را دارد
 
هر که دلتنگ حرم مانده حریمش سرد است
اشک های شب بارانی خود را دارد
 
بی سبب نیست پریشان تو باشند همه
حرمت سفره ی مهمانی خود را دارد
 
  حسرت دیدن تو شوق نگاهم را برد  
شاعرت غربت کنعانی خود را دارد
 
شاعرت بی سر و سامان تو شد ، با این حال
شاعری بی سر و سامانی خود را دارد
 
شب به شب مشهد تو شهر بهشت است ولی
شب میلاد چراغانی خود را دارد
 
شاعری که شب میلاد تو زائر باشد
تا سحر حال غزل خوانی خود را دارد
 
سخت دل داده ام و ساده پناهم شده ای
سختی عشق تو آسانی خود را دارد
 
قصه ی انوری و عنصری و قطران نیست
این غزل سبک خراسانی خود را دارد
 
مصرع آخر این شعر به نام تو شده
شعر من مصرع پایانی خود را ...  دارد

" امیر علی سلیمانی"