اشعار شهادت امام جعفر صادق (ع)

همین که شعله ی گل با شتاب روشن شد

مشام باد به بوی گلاب روشن شد

به دور میز نشستند، روبرو گل ها

چراغ باده به حد نصاب روشن شد

و ساقی آمد و روی نَشُسته ای چو قدح

به چشم جاری و سرخ شراب روشن شد

به دست باد خطاکار دکمه نرگس

فشار داده شد و آفتاب روشن شد

و باد مست شد و سینه چاک در صحرا

وزید، شصت درختان خواب روشن شد

و باد مست شد و سر گذاشت بر دریا

چه قدر ماهی در زیر آب روشن شد

نفس کشید چو ماهی: هو الاحد، قل... قل...؛

به روی آب هزاران حباب روشن شد

گذشت باد ز پیراهن گرفته ی شب

و فوت کرد به هر جا شهاب روشن بود

و باد آمد و افتاد در خم زلفت

و تازه چهره گل بی نقاب روشن شد

شاعر مهدی رحیمی