اشعار شهادت امام جعفر صادق (ع)

ای روح تو قبله ی خلایق               یا حضرت کاشف الحقایق

ارکان علوم  ، پای بستت               سررشته نه فلک به دستت

دریای معالم و معانی                    استاد کتاب آسمانی

 نطق تو به علم ، ارتقا داد             بر نهضت کربلا بقا داد

مفتاح نجات ، مذهب تو                 اسلام رهین مکتب تو

عرفان وطریقت و بصیرت                 دلباخته ی ابو بصیرت

حاکم به زمان اشاره تو                 استاد جهان ، زراره تو

آوای ملک ، ندای درست                بنشسته رسل به پای درست

هارون تو در تنور آتش                    گل سبزه کند زنور آتش

جانبخش وجود ، مرده تو                منصور شکست خورده تو

هم زمره ی اولیا ، مطیعت هم کعبه ی انبیا بقیعت

درمحفل بحث مؤمن طاق ، آیه تست شاگرد بلند پایه ی توست

باید چو تویی ، امام دیگر               کآید به جهان هشام دیگر

آن کو که به سن نوجوانی                         شد پیر معانی و مبانی

از کرسی درس تو نمایان              استاد چو چابرین حیان

محصول مقدس بیانت                   حمران و مفضّل و ابانت

من نور زمکتب تو دارم                   با مذهب این و آن چه کارم

افسوس که حرمتت شکستند        پیوسته دلت زکینه خستند

از خانه برون به حال خسته            بردند تو را ، دو دست بسته

دشنام زخصم خود شنیدی            شب در پی مرکبش دویدی

با پا و سر برهنه آن شب               جانت زالم رسید برلب

بردند تو را به قصر حمرا                  لرزید به خلد ، قلب زهرا

منصور تو رانمود تحقیر                   برکشتن تو کشید شمشیر

چون دید نبی کند نگاهش                         لرزید تن و دل سیاهش

دردا که تو را به قهر کشتند            آخر زشرار زهر ، کشتند

اندام تو قطره قطره شد آب             رفتی زشرار زهرا از تاب

سوگند به قبر بی چراغت              پیوسته به قلب ماست داغت

                        بزم غم تو  ، مدینه ماست

                        قبر تو هماره سینه ماست

                                                             (غلامرضا سازگار)