اشعار وفات حضرت خدیجه (س)

تقدیم به اولین بانوی اسلام
 
 
آنقدر بخشیدی که دستانت ، بخشندگی را هم هوایی کرد
ثروت به پاهای تو افتاد و   از تو غرورش را گدایی کرد
 
من هم کنار آسمان بودم ، وقتی نماز نور را خواندی
در روزهای غربت و سختی ، مردانه پای عشق خود ماندی
 
بانو کسی دیگر نمیگوید : مردانگی در سیرت زن نیست
مردانگی ها را نشان دادی ، مردانگی تنها به گفتن نیست
 
فرمود پیغمبر به یارانش : باید شبیه همسرم باشد 1
از او شنیدم در بهشت حتّی ، قسمت شده تا مال هم باشید 2
 
تو همسرش بودی و می مانی ، قدر تو بیش از دیگران  باشد
اصلاً برای چون تویی بانو ، باید کفن از آسمان باشد 3
 
با چشم خود دیدم برای او ، سال عروجت سال غم ها شد4
شکر خدا آن روزهای سخت ، زهرای تو ام ابیها شد
 
یادت میاید گفت پیغمبر: خورشید بر شب میشود غالب؟!
بانو منم همرزم دیروزت ، یعنی علی ابن ابیطالب
 
امروز اینجا بر مزار تو ، آورده ام زهرا و زینب را
زینب دوسالش هست و میداند ، زن میتواند بشکند شب را...