کاوشگر خورشیدی پارکر ؛ نزدیک‌ترین فضاپیمای بشر به خورشید

کاوشگر خورشیدی پارکر (Parker Solar Probe) که پیشتر “Solar Probe Plus” نام داشت، قرار است سال آینده به عنوان نزدیک‌ترین فضاپیمای بشر به خورشید برای جمع‌آوری اطلاعات به سمت این ستاره پرواز کند.

این اولین باری‌ست که ناسا نام یکی از دانشمندان زنده را برای ماموریت خود انتخاب می‌کند. یوجین پارکر (Eugene Parker)، یکی از متخصصین حوزه اخترفیزیک که حالا در آستانه 90 سالگی قرار دارد، در سال 1950 موفق به کشف بادهای خورشیدی شد؛ بادهایی که در واقع طی آن، ذرات باردار با سرعتی بالا از سوی خورشید به جهات مختلف ساطع می‌شوند.

کاوشگر جدید ناسا قرار است بیش از هر سفینه فضایی دیگری به خورشید نزدیک شود. این کاوشگر که توسط لابراتور جان هاپکینز توسعه پیدا کرده، جولای یا آگوست سال 2018 (تابستان سال آینده) از طریق راکت دلتا 4 هوی (Delta IV Heavy) به سوی خورشید پرتاب خواهد شد. پس از آن، هفت سال طول می‌کشد تا این کاوشگر، گردش در مدار خورشید را آغاز کند. برای انجام این کار، فضایپمای ناسا 7 بار از کنار سیاره زهره عبور خواهد کرد تا نهایتا در فاصله 3.7 میلیون مایلی خورشید قرار گیرد. به گفته ناسا، فاصله این کاوشگر هشت بار کمتر از هر سفینه فضایی دیگری خواهد بود که تا به امروز توسط ناسا به سوی این ستاره فرستاده شده است.

از این فاصله، ماموریت کاوشگر خورشیدی پارکر به منظور بررسی اتمسفر این ستاره، خصوصا بادهای خورشیدی که پیشتر توسط یوجین پارکر کشف شده بودند، آغاز خواهد شد. در حال حاضر، ذرات بسیار بارداری در قالب پلاسما که بادهای خورشیدی نامیده می‌شوند، از اتمسفر بیرونی این ستاره یا تاج آن در حال انتشار هستند. این فضا میلیون‌ها مایل به سوی فضای گسترش پیدا کرده، اما به شکلی باورنکردنی داغ است. در واقع همین گرمای بسیار بالا باعث شکستن و جدا شدن این ذرات باردار از جاذبه خورشیدی و پرتاب سریع آنها در جهت‌های مختلف می‌شود. در نهایت، این طوفان خورشیدی که بخشی از میدان مغناطیسی خورشید را نیز به همراه دارد، به سیاره زمین رسیده و با میدان مغناطیسی آن برخورد می‌کند.

هرچند، خوشبختانه میدان مغناطیسی زمین همانند یک سد محافظتی عمل کرده و طوفان‌های خورشیدی ضرری برای ما ندارند. با این حال همیشه بعد از بادها، فورانی پرجرم از باد خورشیدی به اطراف مختلف از جمله زمین منتشر می‌شود که به واسطه آن، عملکرد میدان مغناطیسی زمین کمی مختل خواهد شد. اگرچه این طوفان‌های ژئومغناطیسی چندان جدی نیستند، اما به سیستم‌های ارتباطی، شبکه برق و ماهواره‌ها آسیب می‌رسانند.

دانشمندان با پایه و اساس کار این بادها آشنا هستند، اما پروسه انفجار ذرات هنوز به صورت کامل مشخص نشده است. به همین جهت، ناسا قصد ارسال کاوشگر خورشیدی پارکر به سوی این ستاره بزرگ را دارد. این فضاپیما با هدف ردیابی جریان انرژی که مسئولیت داغ شدن تاج خورشید و تولید این طوفان‌ها را بر عهده دارد، طراحی شده و هر اندازه که ما اطلاعات بیشتری در این رابطه داشته باشیم، امکان مقابله با آن بیشتر خواهد بود.

معمولا ناسا تا بعد از آغاز ماموریت‌های خود برای تغییر نام آنها صبر می‌کند؛ اما به لطف کشف پارکر و خدمت بزرگ آن، نام این ماموریت جدید تغییر نخواهد کرد. به علاوه، در این فضاپیما چیپی حاوی تصاویر پارکر و یک کپی از برگه اصلی او قرار خواهد گرفت.