اسير

فخر است براى من، فقيرِ تو شدن      از خويش گسستن و اسيرِ تو شدن

طــــــــــوفان زده بلاى قهرت بودن       يكتـــا هدفِ كمـــــان و تير تو شدن

دور فكن

فرهـــــاد شــــــــو و تيشه بر اين كوه بزن      از عشق، به تيشه ريشه كوه بكن

طور است و جمال دوست همچون موسى     يـــاد همــــه چيز را جز او دور فكن

مفتون

ديوانه شو، اين عقال از پا واكن      طاووس، ز جلوه زاغ را رسوا كن

حال دلِ عقل را ز ديوانه مپرس       مفتون عقال و عقل را پيدا كن