راحت دل

اى ياد تـــــــو، راحت دل درويشان      فــــرياد رسانِ مشكل درويشان

طور و شجر است و جلوه روى نگار    ياران! اين است حاصل درويشان

مستى

سرمست ز باده تـــو خواهــم گشتن    بى‏هوش فتاده تو خواهم گشتن

از هوش گريزانم و از مستى، مست    تا شـــاد ز داده تو خواهم گشتن

بيدار شو

غيــــــر ره دوست، كــــــــى توانى رفتن؟   جز مــــدحت او كجا توانى گفتن؟

هر مدح و ثنا كه مى‏كنى، مدحِ وى است   بيدار شو اى رفيق، تا كى خفتن؟