بيراهه

علمى كه جز اصطلاح و الفاظ نبود                 تيــــــــرگى و حجاب، چيزى نفزود

هر چند تو حكمت الهى خوانيش                    راهى به سوى كعبه عاشق ننمود

فروغ رخ

آن كس كه رخش نديد، خفــــــاش بُوَد                خورشيدْ، فروغ رخ زيباش بُوَد

سرّ است و هــر آنچه هست اندر دو جهان        از جلوه نورِ روى او فاش بُوَد

پند

تا دوست بُوَد، تو را گزندى نَبُود             تا اوست، غبارِ چون و چندى نَبُود

بگذار هر آنچه هست و او را بگزين          نيكوتر از اين دو حرف، پندى نَبُود