خلوت مستان

در حلقــــــه درويش، نــــــــديديـــــم صفـــــايى       در صــــومعــــــــــــــه، از او نشنيديم ندايــــى

در مــــــدرسه، از دوست نخـــــــــوانديم كتابى        در مــــــــاذنه، از يار نديديــــــم صدايـــــــــى

در جمـــــع كتب، هيچ حجـــــــابى نـــــــدريديم        در درس صحف، راه نبـــــرديــــــم به جــــايــى

در بتكـــــده، عمــــــــرى به بطـــالت گــذرانديم        در جمع حـــــريفــــــان نــــه دوايـى و نه دائى

در جـــــرگه عشــــــــّاق روم، بلكـــــــــه بيــابم        از گلشن دلــــــدار نسيمـــــى، رد پــــــــايـــى

اين ما و منى جمله ز عقل است و عقال است          در خلوت مستان، نه منى هست و نه مايى