ياد دوست

ياد روزى كه به عشق تو گرفتار شدم     از سر خــــويش گذر كرده، سوى يــــار شدم

آرزوى خم گيسوى تو، خم كرد قدم      بـــاز، انگشت نمـــــاى ســـــر بـــــازار شدم

طُرفه روزى كه شبش با تو به پايان بردم      از پــــى حســــرت آن مـــــونس خمّار شدم

با كه گويم كه دل از دورى جانان چه كشيد     طاقت از دست بــرون شد كه چنين زار شدم

يار در ميكده ، بايد سخن دوست شنيد     طــــوطى بــــــاغ چــــــه داند، برِ دلدار شدم

آن طرب را ك_ه ز بيمارى چشمت ديدم     فـــــارغ از كـــوْن و مكان گشتم و بيمار شدم