سخنان بزرگان در مورد فقر و فقیر

حدیث (18) طبرسى :

كانَ مِن افِعاْلِهِ صلی الله علیه و آله و سلم اِذا لَبِسَ الثَّوبَ الجَديدَ حَمِدَ اللّه‏َ ثُمَّ يَدعو مِسكينا فَيُعطيهِ القَديمَ، ثُمَّ يَقولُ: ما مِن مُسلِمٍ يَكسو مُسلِما مِن شَمْلِ ثيابِهِ ـ لا يَكْسوهُ اِلاّ لِلّهِ عز َّوَ جَلَّ ـ الاّ كانَ فى ضَمانِ اللّه‏ِ عز َّوَ جَلَّ و حِرزِهِ و خَيْرِهِ و اَمانِهِ حَيّا و مَيّتا؛

هر وقت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم لباس جديدى مى‏ پوشيدند، خداوند را سپاس مى‏ گفتند و سپس بينوايى را مى ‏خواستند و لباس قديمشان را به او مى‏ دادند و مى ‏فرمودند: مسلمانى كه فقط براى رضايت خداوند عز و جل، لباس كهنه خود را به مسلمان فقيرى بدهد، تا هنگامى كه لباس به تن آن فقير است، در پناه و خير و ضمانت خداوند است، چه زنده بماند و چه بميرد.

مكارم الاخلاق ص 36