حاج آقا مسئلة؟

از جهت فقهی راه های ثبوت هلال در موارد زیر خلاصه می شود:

1.دیدن خود شخص

2.عده ای که از گفتن آنها یقین پیدا می شود، بگویند ماه را دیده ایم و همچنین است هر چیزی که بواسطه آن یقین پیدا شود.

3.گذشتن 30 روز از اول ماه قبل که اول ماه بعد ثابت می شود.

4.بینه شرعیه (خبر دو نفر عادل)

5.حکم حاکم شرع اگر علم به خطای او وجود نداشته باشد.[1]

و در واقع آنچه که یقین آور است می تواند ملاک و مستند قرار بگیرد، و از اینجاست که اختلاف حاصل می گردد. یعنی برای شخصی از طریق یکی از راهها، یقین حاصل می شود و برای شخص دیگری چنان یقینی حاصل نمی گردد، و البته چنین چیزی، طبیعی تلقی می گردد و مشکلی را هم برای کسی ایجاد نمی کند. چون هر کس وظیفه دارد به یقین خود عمل کند ولو اینکه دیگران از این یقین برخوردار نباشند.

البته باید توجه داشت که مبانی و فتاوای علما در این باب هم اختلاف دارد مثلا

1-  بعضی از مراجع عظیم الشأن فعلی، رؤیت هلال با چشم مسلح را در ثبوت اول ماه کافی می دانند.

2- اما گروهی دیگر از این بزرگواران فقط رؤیت با چشم غیر مسلح را درست می دانند.

3- مبنای برخی دیگر  از آنان در ثبوت اول ماه، اشتراک در شب (به این معنی که در لحظه رؤیت هلال در نقطه ای از زمین، ماه جدید برای سایر نقاطی هم که در شب قرار گرفته اند، ثابت می شود).

4- مبنای عده ای دیگر اشتراک آفاق است (به این معنی که در هر کجای زمین هلال دیده شود، اول ماه برای تمام نقاط زمین شروع می گردد).

5- اما جمع دیگری از مراجع بزرگوار نیز هستند که هم قائل به اختلاف آفاق هستند و هم بر رؤیت با چشم غیر مسلح تأکید دارند.

6- نظر دیگری که هست این است که اگر منطقه ای  که در آن منطقه ماه دیده شده در شرق منطقه شما قرار داشته باشد برای منطقه شما هم حجت است  خلاصه اینکه اختلاف در این مورد طبیعی است و انسان باید طبق راههایی که برای رویت هلال می باشد به یقین برسد. و این بر می گردد به خود شخص که از چه راهی برای رسیدن به یقین اقدام نماید. موفق باشید.