اشعار مناجات با خدا و ماه رمضان

   باز هم بـر سرای رحمت تو 
      آمـدم ای کـریم بـنده نواز
      کی سزاوار بـخششت هستم 
      که بــه رویـم نموده ای در باز
      **
      بـس کـه تـوبه شکسته ام یا رب 
      تـوبه هایم همه گناه شده
      ای خدا ای خدا مرا دریاب 
      بنده ات باز بـی پـناه شـده
      **
      هـمه رفـتند و بـار خـود بـستند 
      چه کـنم بـار مـن زمـین مانده
      ایـن مـنم ای رئـوف بـخشنده 
      بـنده ای بـاز دل غـمین مـانده
      **
      با زمین خورده ای چه خواهی کرد 
      آن کـه سرمایه اش تـباه شده
      ای کـه از حـال مـن خـبر داری 
      روزگـارم بـبین سیاه شده
      **
      چـشم مـن بس که بر حرام افتاد 
      دیگر از او گُهر نـمی آید
      بـس زبـانم بـه لـغو عـادت کرد 
      از دعـایم اثـر نـمی آید
      **
      بـس کـه بـیراهه رفته ام یا رب 
      خـانه کـردم بـه کـوی گمراهی
      نکـند مـن ز چــشمت افتادم 
      نکند تـو مـرا نمی خواهی
      **
      دور مــی بینم از کـــرامت تـو 
      بنده ای را بـرانی از درگـاه
      کرمت بیشتر از این حرف هاست 
      آمـدم یا کــریم یـا الله
      **
      گره از کار بسته ام امشب
      با دو دست سه ساله وا گردد
      همه ی حاجت من از نفس 
      گل ویران نشین روا گردد
      **
      دل تنگم هوای بابا کرد
      گریه ام را بهانه لازم نیست
      بهر آرام کردنم آخر
      سیلی و تازیانه لازم نیست