راهنمای سفر به شیلی
دوشنبه 1 خرداد 1396 1:36 PM
شیلی کشوری واقع در آمریکای جنوبی است. این کشور طبیعت زیبایی دارد و هر ساله تعداد زیادی گردشگر را به سمت خود جذب میکند.
حدود ۱۰ هزار سال پیش، مردم سرخپوست مهاجر در داخل درههای حاصلخیز و در امتداد ساحلی که هم اکنون شیلی نامیده میشود، ساکن شدند. اینکاها امپراتوریشان را تا آنچه امروزه شیلی شمالی خوانده میشود گسترش دادند، اما بایر بودن این ناحیه از گسترش اقامت آنها جلوگیری کرد. فتح این سرزمین که امروزه شیلی خوانده میشود تنها به صورت تدریجی واقع شد و اروپاییها به دستان جمعیت محلی این نقطه متحمل عقبنشینیهای مکرر شدند.
امروزه شیلی، با نام رسمی جمهوری شیلی (República de Chile)، واقع در آمریکای جنوبی و پایتخت آن سانتیاگو است. شیلی در نقشه آمریکای جنوبی به مانند یک نوار بلند و باریک میان کوههای رشته کوه «آند» در شرق و اقیانوس آرام در غرب کشیده شده است. اقیانوس آرام کل مرز غربی این کشور را تشکیل میدهد، و از شمال با پرو، از شمال شرق با بولیوی و آرژانتین و در پایینترین نقطه جنوبی کشور با گذرگاه «دریک» هممرز است. این کشور به همراه اکوادور تنها کشورهایی در آمریکای جنوبی هستند که با برزیل مرز مشترک ندارند. طول خط ساحلی این کشور با اقیانوس آرام ۶۴۳۵ کیلومتر است.
بیابان «آتاکاما» با وسعت ۱۰۰۰ کیلومتر در بخش شمالی این کشور واقع شده است. این بیابان در واقع خشکترین ناحیه بر روی زمین است که با توجه به خشک بودن، آن دارای ارزش اقتصادی فراوان برای کشور شیلی است. این بیابان سرشار از فلزاتی معدنی همچون فلز مس، طلا و نقره است که در سال ۲۰۱۵، ۶ میلیون تن مس از این بیابان استخراج و سپس صادر شده است.
امروزه کشور شیلی با توجه به رشد و توسعه پایدار در شاخصهای همانند توسعه انسانی، رقابتپذیری در تجارت و اقتصاد، آزادی اقتصادی و رشد درآمد سرانه یکی از با ثباتترین و امنترین کشورها در آمریکای لاتین به شمار میآید. شیلی یکی از اعضای سازمان ملل ، اتحادیه کشورهای آمریکای جنوبی و اتحادیه کشورهای آمریکای لاتین و حوزه کارائیب است. واحد پول شیلی «پزو» نام دارد که در بازار فعلی ایران چیزی حدود به ۴ تومان خرید و فروش میشود و اختلاف ساعت این کشور با ایران ۷:۳۰- است.
ساعت رسمی شیلی ۷ ساعت و نیم از تهران عقبتر است.
اسپانیولی
پزو شیلی (CLP)
۲۲۰ ولت ۵۰ هرتز دوشاخهها از نوع C و L
+۵۶
راست
شیلی از آنجایی که پهناور است در عغرضهای جغرافیایی متعددی گسترده شده است، تنوع آب و هوایی بسیار قابل توجهی دارد. ۷ نوع آب و هوا در این کشور وجود دارد؛ از نواحی بیابانی گرفته تا توندار و یخچالها.
گردشگرانی که قصد دارند به پاتاگونیا و جنوب شیلی سفر کنند، از اکتبر تا مارس زمان مناسبی برای سفر است. این ماهها گرمترین ماههای این منطقه هستند. سانتیاگو، درههای مرکزی و بیابان آتاکاما، یک مقصد گردشگری چهار فصل هستند و در تمام طول سال میتوانید برای سفر به این مناطق برنامهریزی کنید. دوستداران اسکی که قصد دارند در کوهستانهای اطراف سانتیاگو از ماجراجویی لذت ببرند بهتر است از ژوئن تا آگوست به این منطقه سفر کنند. برگهای هزاران رنگ پاییزی در ماه آوریل بسیاری از گردشگران را به شوق دیدن مناظر حیرتانگیزی پاییزی به شیلی میکشاند.
هاستلها در تمامی شهرها قیمتی حدود به ۶۰۰۰ پزو برای یک شب دارند که این قیمت برای اتاقهای ویلایی و شخصی تا ۱۵۰۰۰ پزو هم بالا میرود. قیمت هتلها هم از ۲۵۰۰۰ پزو به بالا شروع میشوند که مطابق انتظار از دو گزینه قبلی گرانتر است. متأسفانه در شیلی برای کمپ زدن در اماکن عمومی ممکن است دچار مشکل شوید و حتی احتمال جریمه مالی هم برای شما وجود دارد. پس بهترین گزینه اقامت از نظر مقرون به صرفه بودن همان هاستلها هستند.
خوشبختانه هزینه خورد و خوراک در شیلی برای توریستها، نسبت به خیلی از کشورهای دنیا ارزانتر است. البته هر چه بیشتر به سمت جنوب حرکت کنید، قیمتها هم بالاتر میروند. قیمت یک لیوان قهوه استارباکس فقط ۱۰۰۰ پزو(۴۸۰۰۰ ریال) است. قیمت یک وعده اصلی همراه با دسر و پیش غذا در یک رستوران معمولی، حدود ۵۰۰۰ پزو (۲۴۳هزار ریال) قیمت دارد. یک شام مجلل در یک رستوران ستارهدار میتواند تا ۱۷۰۰۰ پزو(۸۲۳هزار ریال)قیمت داشته باشد که نسبت به سرویس ارائه شده، هزینه مناسبی دارد.
البته با تمام این توصیفات، خرید مواد اولیه از فروشگاههای غذا میتواند هزینههای شما بسیار کمتر کند. تقریباً تمام مایحتاج خوراکی یک هفته را میتوان با قیمتی حدود به ۲۵۰۰۰ پزو (یک ملیون و ۲۱۲ هزار ریال)خریداری کرد تا از مخارج اضافه جلوگیری بشود. البته همانطور که گفته شد، به دلیل بردن تمام کالاها از راه آبی و به وسیله کشتیهای باری، قیمت غذا در جنوب کشور حدود به ۳۰٪ گرانتر از شهرهای شمالی است.
حمل و نقل عمومی به خصوص در شهر سانتیاگو، بسیار به صرفه و قابل دسترسی است. برای مسیرهای بین شهری و فواصلی حدود ۳۰۰ کیلومتر، انتظار این را داشته باشید که تا ۵۴۰۰ پزو(۲۶۱هزار ریال) برای هر سفر پول پرداخت کنید. اگر سفر خود را با برنامهریزی دقیق و از قبل پیشبینی شده ادامه میدهید، پیشنهاد میشود که بلیطهای اتوبوس خود را زودتر پیشخرید کنید تا از تخفیفهای این کار بهرهمند شوید. البته اگر در اواخر بهار یا تابستان به شیلی نمیروید، انتظار گرانتر شدن بلیطها را هم داشته باشید؛ چون تعداد زیادی از اتوبوسها به اجاره مراکز آمورشی و دولتی درمیآیند و باعث کمیاب شدن وسیله حمل و نقل و در نتیجه گرانتر شدن آن میشوند.
بلیط ورودی به پارکهای مختلف و موزهها قیمت متفاوتی دارند و از ۳۴۰۰ تا ۱۸۰۰۰ پزو (۱۶۵ هزار تا ۸۷۲ هزار ریال) بسته به موقعیت و امکانات آن مکان متغیر است.
حمل و نقل به وسیله اتوبوس در شیلی از به صرفهترین گزینههای سفر است. استفاده از اتوبوسهای شبرو از بقیه گزینهها مقرون بهصرفهتر است چون هم هزینه آنها کمتر است و هم نیازی به اجاره یک شب اتاق هتل یا هاستل ندارید. البته به دلیل موقعیت جغرافیایی شیلی و طولانی بودن مسیرها، حتماً با سفر به این کشور، خواه یا ناخواه یک بار را سوار اتوبوس میشوید.
فروشگاههای زنجیرهای «لاوِگا» تقریباً هر چیزی را که مورد نیاز یک گردشگر برای آشپزی است را در خود دارد. از میوه و سبزیجات گرفته تا لوازم آشپزی، همگی با قیمتی مناسب در این فروشگاه وجود دارد.
رستورانهای ساحلی در شیلی بهترین و تازهترین نوع ماهی را با کمترین هزینه ممکنه برای شما حاضر و سرو میکنند. البته هزینه غذا در رستورانهای شیلی، آنچنان بالا نیست اما غذا خوردن در رستورانهای ساحلی از آن هم ارزانتر و البته خوشمزهتر است.
سانتیاگو پایتخت کشور شیلی در آمریکای جنوبی است و جمعیتی پنج و نیم میلیونی (چیزی حدود یک سوم جمعیت کل شیلی) نفر دارد و همچنین بزرگترین شهر این کشور هم محسوب میشود. دو دهه رشد اقتصادی، سانتیاگو را به یکی از پیچیدهترین نواحی پایتختی آمریکای لاتین به همراه توسعه گسترده حومه، بازارهای متعدد فروش، و معماری برجسته بلندمرتبه سازی تبدیل کرده است. این شهر همچنین به خاطر داشتن تماشاییترین زیرساخت در آمریکای جنوبی، همچون مترو سانتیاگو و یک «نوار ساحلی شمالی» جدید و درخشان به خود میبالد و همچنین یک سیستم بزرگراهی که از زیر مرکز شهر عبور کرده و محدودههای شرقی و غربی شهر را ظرف ۱۵ دقیقه به هم متصل میکند. سانتیاگو مقر بسیاری از شرکتهای مهم و نیز از لحاظ منطقهای، یک مرکز مهم اقتصادی است. دیدن این شهر را از اولویتهای سفر خود به شیلی بگذارید.
کلیسای «سنمارکوز» را همان معماری ساخته است که برج ایفل را طراحی کرده بود. «الکساندر گوستاو ایفل» این کلیسا را در شمالیترین شهر شیلی به نام «آریکا» و روی خرابههای کلیسای قبلی در همین مکان که بر اثر زلزله ویران شده بود، بنا کرد. معماری این بنا به زیباترین شکل ممکن، تاریخ و فرهنگ شیلی را در خود نمایان میسازد.
جزیره ایستر، جزیرهای در اقیانوس آرام جنوبی و متعلق به کشور شیلی است. این جزیره با اینکه ۳۵۱۵ کیلومتر در غرب خاک اصلی شیلی قرار گرفته اما استانی جدا از منطقه والپارایزو (Valparaíso) شیلی بشمار میآید. نزدیکترین جزیره همسایه با جزیره ایستر به نام سالائی گومز (Sala-y-Gomez) که در ۴۰۰ کیلومتری شرق ایستر قرار دارد نیز جزو همان منطقه و استان به شمار میآید. جزیره ایستر بخاطر تندیسهای ۴۰۰ ساله عجیب باستانی خود معروف است. به این تندیسها که در راستای کرانه دریا به خط ایستادهاند، «موآی» گفته میشود.
«والپارایزو» در سال ۲۰۰۲ یه عنوان میراث جهانی در یونسکو ثبت شد. این شهر «دلبر اقیانوس» و «جواهر اقیانوس آرام» هم نامیده میشود. والپارایزو پایتخت فرهنگی شیلی است و رنگها و فرهنگ غنی این شهر، گردشگران دنیا را به سمت این شهر جذب میکند. رنگارنگ بودن ساختمانها و فرهنگ عالی این شهر موجب شده که به آن «سانفرانسیسکوی جنوبی» هم بگویند.
«تورس دل پاین»، در جنوب شهر «پاتاگونیا»، زیباترین پارک ملی این کشور است که ۲۴۲۰۰۰ هکتار بوده و سالانه پذیرای صدها هزار توریست است. این پارک چندین قله معروف از سلسله جبال آند را در خود جای داده است و برای دیدن کل آن، بین ۵ تا ۸ روز زمان نیاز دارید. بهترین زمان برای بازدید از پارک، اواخر دسامبر تا اواخر فبریه است که هوا تابستانی بوده و بسیار دل انگیز است. از دیگر پارکهای ملی زیبا میتوان به «پومالین»، «لوکا»، «رادال» و «کابو» اشاره کرد.
ناحیه آبفشانی که در نزدیکی کوهای آند درشمال شیلی و در ارتفاع ۴۳۰۰ متری قرار گرفته است، «اِل تاتیو» نام دارد. وضعیت اقلیمی و ارتفاعی که این آبفشان در آن واقع شده، آن را تبدیل به یکی از محیطهای بینهایت جالب زمین کرده است. این منطقه با بیش از ۸۰ آبفشان طبیعی، به عنوان بزرگترین ناحیه آبفشانی نیمکره جنوبی و سومین منطقه بزرگ آبفشانهای جهان شناخته میشود. علی رغم آب و هوای بسیار سرد این منطقه، بسیاری از بازدیدکنندگان در آبهای گرم آن آبتنی میکنند.
«سان کریستوبال» یک تپه در شمال سانتیاگو با چشم اندازی زیبا در بالای شهر است. در قله کوه، یک کلیسا و مجسمه ۲۲ متری مریم مقدس وجود دارد. شما می توانید با تلهکابین یا پیادهروی طولانی به قله برسید. همچنین بزرگترین پارک عمومی سان کریستوبال در این تپه قرار دارد. در این پارک یک باغ گیاهشناسی، باغ وحش و دو استخر شنا وجود دارد.
این زیستگاه بزرگترین جرگه پنگوئن ها در جنوب شیلی است. این زیستگاه محل زندگی بیش از ۱۲۰۰۰۰ «پنگوئن ماژلانی» است. این زیستگاه در جزیره کوچک ماگاندا قرار واقع است و فقط یک کیلومتر مربع وسعت دارد و فانوس دریایی قرمزی در بالای آن قرار گرفته است. در ماه سپتامبر یا اکتبر هر سال، پرندگان مهاجر به اینجا بازگشته و جفت خود را پیدا می کنند. در پایان ماه مارس پنگوئنها دوباره به دریا باز میگردند.
یخچالهای طبیعی «سن رافائل» ، در پارک ملی «لاگونا» قرار دارد و بزرگترین یخچالهای طبیعی در این منطقه را در خود دارد. تنها از طریق قایق یا هواپیما می توان به این مکان دسترسی پیدا کرد. تورهای مخصوصی به وسیله قایق برای گردشگران در این مکان برگزار میشود. آنچه شما میتوانید از قایق ببینید، در واقع انتهای یخچالهای طبیعی است که به سطح آب رسیدند که طول برخی از آنها به ۱۵ کیلومتر میرسد.
دره ماه در کویر «آتاکاما» قرار دارد. این صحرای بسیار زیبا، نتیجه قرنها باد و سیل روی شنها و سنگهای این منطقه است. تپههای شن و ماسهای بزرگ و حالت سنگها گویا تقلیدی از شکل ماه هستند و به همین دلیل به این نام مشهور شده است. این مکان از بهترین مناطق در دنیا برای دیدن ستارههای نورانی در شب است؛ پس این فرصت را از دست ندهید.
شیلی خانه بلندترین آتشفشان فعال دنیا یعنی «اوجوس دلسالادو» است که در مرز این کشور با آرژانتین قرار دارد. برای رفتن به نزدیکی دهانه آتشفشان تورهایی برگزار میشود که میتوان آنها را یکی از هیجانانگیز و ترسناکترین تورهای جهان دانست.
آشپزی در شیلی ترکیبی از آشپزی سنتی اسپانیایی و آشپزی اهالی بومی شیلی است. معمولا در این آشپزی سنتی از مواد محلی استفاده میکنند. به مرور زمان، کشورهای اروپایی متعددی با ورود خود به شیلی، فرهنگ غذایی خود را هم به رژیم غذایی این کشور افزودهاند. آشپزی شیلی به خاطر تنوع طعمها و مواد اولیهی غذاها، منحصربهفرد و جالب توجه است. گستردگی این کشور و قرار گرفتن در شرایط آب و هوایی گوناگون باعث شده که محصولات کشاورزی، میوهها و سبزیها تنوع زیادی در شیلی داشته باشند. خطوط ساحلی طولانی و قرار گرفتن در مجاورت اقیانوس آرام باعث شده که غذاهای دریایی هم تنوع فوقالعادهای در این کشور داشته باشند. آبهای این کشور به خاطر سطح بالای میزان اکسیژن که ناشی از جریان Humboldt است، میزبان گونههای نادر و متنوع انواع ماهیان، نرمتنان، سختپوستان و جلبکها هستند.
این غذا ظاهری شبیه به پیراشکی دارد و با موادی چون انواع پنیر، غذاهای دریایی، انواع گوشت، زیتون، تخم مرغ و پیاز پر میشود. البته این غذا امروزه در تمام طول سال طبخ میشود اما نوع خانگی و سنتی آن که empanadas de pino نام دارد در تعطیلات ملی شیلی که در ماه سپتامبر است، تهیه میشود. در این جشنهای ملی در کنار این غذا از نوعی نوشیدنی شیرین به نام terremoto هم استفاده میکنند.
در سراسر کشورهای آمریکای لاتین میتوانید انواع مختلف این غذا را امتحان کنید. این غذا از ماهی تهیه میشود و در واقع یک غذای دریایی لذیذ است. برای پخت این غذا، ماهی را از قبل در آب لیمو مارینه میکنند سپس با افزودن ادویهجاتی مثل زیره و فلفل قرمز، نمک، گشنیز و روغن زیتون و سیر و پیاز آن را طعمدار میکنند و میپزند. این غذا را معمولا با نوشیدنیهای محلی یا با شربت آبلیمو میخورند.
این خوراک لذیذ با گوشت ترد گوساله یا مرغ به همراه سبزیجاتی مانند سیب زمینی، کدو حلوایی، نودل ذرت و گشنیز تهیه میشود. این غذا از آن دسته غذاهایی است که هم ریشهی اسپانیایی دارد و هم ریشهی بومی و در واقع ترکیبی از آشپزی بومی و اسپانیایی است. اهالی شیلی ابتدا آب غذا را میخورند و سپس به سراغ سبزیجات میروند.
این غذای لذیذ، سوسیس کباب شده است که با نان تازه، سرو میشود. با این غذا معمولا سس مایونز، پورهی آووکادو و نوعی چاشنی به نام pebre میخورند. این چاشنی یک چاشنی سنتی شیلی است که با فلفل آسیاب شده، پیاز خرد شده، سیر، روغن زیتون و گشنیز تهیه میشود و تند و تیز است.
این غذا ریشه در آشپزی آمریکای جنوبی دارد و قدمت آن به فرهنگهای آندی پیش از ورود اسپانیاییها برمیگردد و انواع مختلف آن را میتوانید در کشورهای اطراف شیلی پیدا کنید. روش تهیهی این غذا بسیار به غذای مکزیکی tamale شباهت دارد. این دو غذا را به طعم شیرین آن میشناسند و معمولا در طبخ آن از ادویه استفاده نمیکنند. در تهیهی این غذا از خمیرهای تهیه شده از آرد ذرت یا گندم به همراه پیاز، سیر و ریحان استفاده میکنند و در نهایت برای پخت، این غذا را در برگ ذرت میپیچند. این غذا را میتوانید در غرفههای فروش غذا در فروشگاهها و از فروشندگان خیابانی خریداری کنید.
این نوشیدنی سنتی از mote، نوعی نکتار هلو و هلوی خشک شده تهیه میشود. مصرف کردن mote با شیر و شکر در قرن نوزدهم در شیلی رواج پیدا کرد. به مرور زمان هلوی خشک شده و شربت هم به آن اضافه شد و این نوشیدنی به یکی از مهمترین نوشیدنیهای شیلی تبدیل شد.
یکی از محبوبترین غذاهای شیلی همین غذا است که در سراسر فروشگاهها و غرفههای خیابانی و فروشگاهی در سراسر این کشور به فروش میرسد. این غذا که در واقع نوعی ساندویچ هات داگ است همراه با گوجه، پورهی آووکادو و سس مایونز سرو میشود.
این غذای سنتی جزیرهی Chiloé در جنوب شیلی، با گوشت، سیب زمینی، حلزون صدف دار، نوعی نان سیب زمینی به نام milcao و سبزیجات تهیه میشود. نکتهای که این غذا را از دیگر غذاهای شیلی متمایز میکند این است که روی سنگ داغ و درون گودالی داخل زمینی آماده میشود. این غذا در اصل متعلق به یک قبیلهی بومی ساکن این جزیره بوده که امروزه این قبیله به کلی منقرض شده است..
این نان تخت سرخ شده، با کدوحلوایی و به دو روش مختلف تهیه میشود. در خیابانها، فروشندگان این نان را داغ و همراه با نوعی سس تند یا pebre سرو میکنند. نوع دیگر آن که کمتر مرسوم است در کاسهای پوشیده از سسی خاص سرو میشود. به این غذای لذیذ که معمولا در فصل زمستان تهیه میشود، sopaipillas pasadas میگویند.
این پودینگ شیرین و لذیذ از ذرت تهیه میشود و آن را در کاسههای سفالی میپزند و سرو میکنند. از دیگر مواد تشکیلدهندهی آن میتوان زیتون، ذرت شیرین، تخم مرغ، پیاز، کشمش و... را نام برد.
گفتم که خدا مرا مرادی بفرست ، طوفان زده ام راه نجاتی بفرست ، فرمود که با زمزمه ی یا مهدی ، نذر گل نرگس صلواتی بفرست