مسجد جامع ساوه بدون شك سند اصلي تاريخ، مذهب و فرهنگ شهر ساوه مي باشد كه در همه حال ديدگان نكته سنج، مورخين جغرافيا نويسان وسياحان را به خود جلب نموده است اين مسجد در خيابان سلمان ساوجي و درجنوب شهر ساوه واقع مي باشد .قديمي ترين بخش اين بنا شبستانها متعلق به دوره بيش از سلجوقي است اما در دوره سلجوقي و ايلخاني تغييرات عمده اي در ريخت معماري اين بنا صورت گرفته است .
طرح اوليه مسجد جامع ساوه مشتمل است بر يك حياط مستطيل شكل كه گرداگرد حياط را شبستانهاي ستوندار گلي و خشتي فرا گرفته ، شبستانهاي مسجد داراي حجره هاي متعددي است كه سقف آن روي ستونهاي بزرگ چهار ضلعي كه ارتفاع آنها به حدود سه متر مي رسد استوار شده اند طاقهاي خشتي روس ستونهاي هلالي شكل بوده وخشتهاي به كار رفته براي ساخت اين طاقها از نظر اندازه غير معمول مي باشند قديمي ترين بخش مسجد همانا شبستانهاي خشتي و گلي آن مي باشند كه متعلق به دروه پيش از سلجوقي مي باشند اما در دوره سلجوقي و ايلخاني تغييرات عمده اي در ريخت معماري اين مسجد صورت گرفته كه عمده آن جايگزيني عنصر خشت به جاي آجر مي باشد همچنين در اين دوره از گچ به ميزان زياد جهت ايجاد تزئينات استفاده شده كه پيدا شدن يك محراب گچي زيبا و ارزشمند در ضلع شمالي مسجد و وجود تعدادي محراب گچي در قسمت جنوبي مسجد خوگواه سليقه و ذوق هنرمندان گچبر مي باشد .
در ضلع غربي مسجد ايوان بلند و بزرگي ديده ميشود كه طول و ارتفاع آن تقريبا" با هم برابر است. در تمام سطح ديوارها و در لابلاي بلند آجرهاي اين ايوان، زينتهاي گچي فراواني به چشم مي خورد كه مشتمل بر كلمه ا.. محمد، علي، گل و برگ و نقوش هندسي مي باشند در ضلع جنوبي مسجد، گنبد خانه بزرگ آن وجود دارد اين گنبد از نوع دو پوش جدا از يكديگر مي باشد كه پوش دوم با كاشيكاريهاي رنگارنگ تزئين يافته است درون گنبد خانه يك محراب گچبري شده وجود دارد كه نقشهاي برگ، و گل و بوته زينت يافته و در حاشيه آن آيات قرآن جمله بخشي از سوره جمعه ديده مي شود بيرون از محوطه مسجد در گوشه شمال شرقي مناره آجري ديده مي شود كه از دوره سلجوقي است اين مناره تا ارتفاع 4 متر و توپر ساخته شده اما از اين ارتفاع به بالا توخالي بوده و داراي يك راه پله پيچدار است كه انتهاي مناره ختم مي شود . ارتفاع اين مناره به 30/15 متر مي رسد .
