شخصیت سیاسی و عرفانی حضرت امام(ره)

بر این اساس، یكی از درس هایی كه از حضرت امام (رحمه الله) می گیریم و به خصوص رهبران سیاسی ما باید این درس را بگیرند، این است كه روی پای خودمان بایستیم. استغنا به دنبالش استقلال می آید. اگر ما استغنای فكری داشته باشیم، روی پایه ها و مایه های فكری - فلسفی اسلامی خودمان تكیه كنیم مانند حضرت امام (رحمه الله) به استقلال می رسیم و نیازی احساس نمی كنیم كه از واژه های بیگانه استفاده نماییم. استفاده از این واژه های بیگانه به تدریج، راه نفوذ فرهنگ بیگانه را به جامعه ما باز می كند. ما باید هرقدر در توان داریم، سعی كنیم به حالت استقلال فكری - فرهنگی برسیم. البته این تعصب نسبت به چیزهای خوب فرهنگ و تمدن غرب نیست؛ زیرا در فرهنگ دین ما «اطلبوالعلم و لو بالصین» وجود دارد. از این گونه تشویق ها زیاد داریم كه باید دنبال آن حركت كنیم. اما وقتی ما از دیگران استفاده می كنیم نباید حالت تقلید داشته باشیم یعنی: اگر مطلبی را در تمدن اروپایی می بینیم، اول باید خودمان روی آن فكر كنیم، آن را برای خودمان تحلیل كنیم و باور نماییم كه چیز خوبی است، بعد بپذیریم اما صرف تقلید و تكرار مصطلحات آن ها كه نشان دهنده غرب زدگی ماست كاری خطرناك است، به خصوص اگر این حالت برای رهبران فكری و سیاسی جامعه باشد كه برای كل جامعه بسیار خطرناك است.