اشعار شهادت حضرت زینب (س)

چه صفاييست لب تشنه و تنها مُردن

در عطش سوختن و در غم سقا مُردن

بي كفن ماند حسينم ، چه كنم با اين درد؟

چاره ام چيست؟  زدن بر سر    و   رو    تا مُردن

بوريايي بدهيدم كه كفن جايز نيست

حق من نيست جدا از همه اينجامُردن

بگذاريد كه خورشيد بسوزد جانم

قسمتم بوده  در اين شدت گرما مُردن

شد حسينم هدف تير و سرش بر ني رفت

واي  از  تشنگي  و  بر لب  دريا   مُردن

خيمه ها سوخت  ، حرم رفت به يغما ، آري

بي نظيرست  رها از غم ، دنيا مُردن

ديدم از دور تن هر دو جوانم بر خاك

ارث زهراست چنين  عاشق و شيدا مُردن

مرگ من بود زماني كه حسينم گم شد

تا بيابم بدنش  صد ره و صد جا  مُردن

گشت خون قلب من از ناله ي محزون رباب

آرزو   بود مرا    ، در تب صحرا مُردن

آه ، آن شب  غم ياران همه يك سو ، يك جا

غصه ي دخترك    و  در غم بابا مُردن

سهم ما نيست  كه آسوده بميريم و تمام

شيوه ي ماست  غريبانه و  زيبا مُردن

شاعر: ياسر قرباني