بانک اشعار ولادت امام محمد باقر (ع)

از روشنی طلعت رخشنده باقر                                شد نور علوم نبوی برهمه ظاهر

در اول ماه رجب از مشرق اعجاز                              گردید عیان ماه تمام از رخ باقر

مشرق شده از نور علی بن حسین است                 این نور که نورانی از و گشته ضمائر

بر فاطمه بنت حسن بس بود این فخر                      کاورده پدید این مه تابنده باقر

باقر لقب و کنیه ابا جعفر و اورا                                 بوده است لقبهای دگر : هادی و شاکر

از هر بدی و عیب و زلل اوست مبّرا                          جان وتنش از یذهب عنکم شده طاهر

دریای علوم است و زداینده اوهام                            گفتار حکیمانه ی او زیب منابر

از یک نفسش زنده کند صدچو مسیحا                     از یک نظرش دیده اعمی شده باصر

یاد آمدش از چهره تابان محمد                                با چشم بصیرت نگهش کرد چو جابر

ابلاغ اسلام از طرف ختم رسل کرد                           چون گفته پیغمبرش افتاده به خاطر

 عالم همه شد روشن ازآن نور خدایی                     شد بارور از او شجر دین و شعائر

خوش باد ، زمینی که هم آغوش شد اورا                 خوش آنکه به سوی حرمش گشته مسافر

                                    وصفش نتوان گفت حسان با سخنی چند

                                    چون قصه بلند است وزبان الکن وقاصر

                                                                                                (حسان)