📗📘📙 بهترین شعرهایی که خوانده ام 📗📘📙

ترجمه ی 8 بندی از حیدربابا توسط استاد فردی یکی از بهترین شعرهایی هست که به عمرم خوندم.


(این ترجمه رو از خودشون گرفتم. البته در تلویزیون هم خوندن و در سایتشون هم هست. پس فکر نکنم مشکلی داشته باشند)


دنیا فریب و فن و فسون و فسانه بود
درد و دریغ و داغ و دروغ آشیانه بود
از مرده ریگ نوح و سلیمان نشانه بود
با هرکه هرچه داده به یغما ستانده است
جز یاد و نام خوش ز فلاطون چه مانده است



اژدر دخن چو در ده بر نغمه باز کرد
آواز راز و بانگ نیازی فراز کرد
عاشق چو زلف ساز به مضراب ناز کرد
یاد آر همچو فاخته ای پر کشیدنم
بر بال نغمه سر به فلک بر کشیدنم



یاران چه بیوفا که مرا جا گذاشتند
از من همه گذشته و تنها گذاشتند
روشن یکی چراغ من آیا گداشتند؟
دردا دو روزه عمر چه بیگاه شام شد
دنیای دون مرا چو خرابات شام شد



تا کفتران کنند پری چون پرند باز
خورشیدپوش پرده ی زر گسترند باز
وان پرده ی پرند درند و پرند باز
خورشید تابد و بفزاید شکوه
کوه پاشد طراوتی به تن کوه باشکوه



عمری تباه! آه ز بخت سیاه من
دست زمان ز کوی تو کژ کرد راه من
آویخته هنوز به راهت نگاه من
کژراهه بود و گمشدگی بود و رنج بود
آوارگی و مرگ و فراق و شکنج بود


مردان نگاهدار حق صحبتند و راز
«افسوس» عمر چون گذرد نیست کارساز
نبود شبان تیره ی نامردمی دراز
آه از خطور خاطره ات در خیالمان
بر وصل اگر مجال نشد کن حلالمان


بر خون دیده گوشه ی چشمی گر افکنند
کس خون نریزد و نرساند به کس گزندبندد
مگر قوی به کمر خنجر و کمند؟
ذی الحجه رفته رفته محرم شود مرا
جنات عدن قعر جهنم شود مرا


دار و درخت اگرچه شدنداز تو سربلند
اما دریغ گشت جوانان تو نژند
شد لاغر و نژند ترا هرچه گوسپند
خورشید مرد و سایه فرو ریخت بر افق
دین تیرگی به گرگ تو گو بود مشتلق


البته ناگفته نمانه ترجمه اش اصلا به لذت خود شعر نیست. خودش لذت بی نهایتی داره که قابل وصف نیست