⏳⏳⏳ شمارش معکوس ظهور ⏳⏳⏳

فرو رفتن در بیابان بیداء:

امام صادق میفرمایند:
سفیانی سپاهی را به سوی حجاز روانه میکند که آنها در روز دوازدهم محرم به مدینه میرسند. فرمانده ی این سپاه از قبیله ی کلب(kalab) است که به او خزیمه می گویند.چشم چپش نابیناست و روی مردمک چشمش پرده ی ضخیمی وجود دارد. در مدینه به خانه ی ابی الحسن اموی ساکن میشود.سپاه اموی سه روز در مدینه می مانند و آن شهر را غارت کرده و خون اهالی آنجا را می ریزند و مردان را کشته و زنان و دختران را اسیر می کنند. منبر رسول الله(ص) را خرد کرده و قبر شریفشان رامنهدم می کنند. حیوانات و مرکبهای آنان در مسجد مبارک پیامبر سرگین می اندازند. سپس سفیانی به قصد جنگیدن با تازه واردان مکه و جریان نوظهور حضرت مهدی (عج) از آنجا خارج می شوند و در میانه راه به بیابان بیداء که بین مکه ومدینه است در شب پانزدهم محرم می رسند . خداوند متعال به حضرت جبرئیل فرمان داده و او هم فریادی از سرخشم و غضب بر آنها می کشد که ای بیابان این جمعیت ستمگر رادر خود فرو ببر زمین هم آنها را با تمام سلاحهایشان میبلعد که تنها دو نفر که از قبیله ی جهینه هستند و ملقب به بشیر و نذیر می شوند نجات می یابند ولی جبرئیل بر صورت آنها چنان سیلی می زند که چهره ی هر دو به عقب برمیگردد.
بشیر به فرمان حضرت جبرئیل به خدمت حضرت مهدی (عج) رفته و خبر هلاکت سفیانی را میدهد و به دست حضرت هم توبه کرده و به حالت اولش برمی گردد.
نذیر هم برای انذار و برحذر داشتن سفیانی به شام میرود و او را خبردار کرده و سپس می میرد.
بعد از این مکه را امنیت و آرامش فرامی گیردو احدی جرات نمی کند که با آنها بجنگد.
(الزام الناصب ج 2 ص 166/یوم الخلاص ص 701)