امام خمینی (ره) مردی برای همیشه تاریخ+امتیاز ویژه

جوان باوری دیگر بعد ناشناخته امام خمینی

حضرت امام ورای تمام عالمان و مراجع هم عصر خود معتقد بود که جوانان سرمایه های ارزشمند معنوی یک کشورند. به همین جهت بود که نگهداشت، حفظ و رشد این قبیل سرمایه را بسیار مهمتر از سایر سرمایه ها می دانستند. همیشه به موضوع محوری و تکلیف خطیری که بخصوص در جلوگیری از خطر غفلت جوانان به عهده همگان بود توجه خاص داشتند. شگفت انگیز است که امام غفلت را دو سویه می دیدند:

الف: غفلت جوانان از ارزش ها، اصول، مبانی دینی و عقیدتی و روحانیت.

ب: غفلت روحانیت و اولیاء از فرزندان و نسل جوان.

اینک بیش از هر زمان لازم است که بررسی شود سهم هر یک از این غفلت ها به چه میزان است. یعنی به چه میزان جوانان غافل بار آمده اند و به چه میزان بی توجهی اولیاء و روحانیت موجب این امر شده است؟ تصور اینست که هر دو طرف مقصرند. نمی شود هر نارسایی، کوتاهی و بی توجهی را به حساب دشمن و استکبار و... گذاشت. اینک که نسلی جدید، در آغاز دوره دوم انقلاب عزیزمان قرار دارند باید به هر طریق از ضرر وغفلت بیشتر جلوگیری کرد.

از آنجا که امام برای دعوت و فراخوان بموقع جوانان در صحنه مبارزه و انقلاب فکرها، برنامه و اصولی را در نظر داشته همواره به وجود نیروی عظیم و کارآمد آنها نیز اشاره خاص دارد. چه در دوران تبعید و چه در زمان حضور پر برکتشان در ایران با جوانان مسلمان رابطه بسیار صمیمی و محبت آمیز داشت. اینک ما بعنوان افرادی که انقلاب را با تمام وجود درک کرده و شرایط سیاه قبل از انقلاب را هم بیاد داریم لازم می دانیم با پرهیز از هرگونه سیاسی کاری و جناح بندیهای سیاست آلود، به تحلیل بررسی تطوّر رابطه روحانی و جوانان بپردازیم تا رموز جذب و پیوند و علت جدایی و فاصله را دریابیم، مختصراً باید یکی از علتهای اساسی را در عدم تعامل طرفین دانست تلقی و توقع و انتظار نسل جوان از عزیزی که به لباس مقدس روحانیت وارد می شود، شباهت و تبعیت از مشی و مرام و سلوک و سیاق زندگی مولای متقیان علی(علیه السلام) است. با توجه به شناختی که از زندگی آن حضرت دارد هر چند هم نسبی باشد، هرچه بین رفتار، برخورد و زندگی و بخصوص رفاه طلبی و دنیازدگی روحانیت بخصوص ائمه جمعه و جماعت و خود فاصله و شکاف ببیند به همان میزان خود را کنار می کشد.