اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

هر چه گفتند و شنیدیم نمی از دریاست
ما چه گوییم زمدح تو که مداح خداست
قرن ها می گذرد از شب دفن تو ولی
شیعه می سوزد از این درد که قبر تو کجاست
بیت الاحزان تو را دشمن اگر کرد خراب
خانه ی حزن تو از روز ازل در دل ماست
حاجی کعبه شدن نیست طواف گل و سنگ
حاجی انست که طوافش به تولای شماست
ازمن محرم میقات تو از قبله مپرس
قبله ی من گل سرخی است که نامش زهراست
جز علی کیست ولی کیست نماینده ی حق
کرسی عدل کجا مسند هر بی سرو پاست
وای بر انکه نباشد به دلش مهر علی
خجل ان شخص که پرونده ی او بی امضاست
موسی ار تکیه نموده به عصا نیست عجیب
خمسه طیبه نقشی ست که بر روی عصاست
هرکسی خورده به بن بست بجز عاشق مست
جرعه ای گر تو زکوثر بدهی راه گشاست
به قنوتم چه دعایی زمحبت خوشتر
به لبم زمزمه ی عشق علی فوق دعاست
خانه ی وحی درش سبز و پلاکش سبز است
سبز رنگ است محلی که پر از عاطفه هاست
صاحب خانه ی سبز است علی سبز لواست
شال سبزی به کمر بسته و خود سبز قباست
چه کسی هست کند نور خدا را خاموش
نور او نور خداییست کجا روبه فناست
گرنباشد مدد فاطمه هیچی خوشزاد
اینهمه لطف ز زهراست که طبع تو رساست
فاطمه کیست خدا داند و پیغمبر او
فاطمه کیست همان تاج عروسان سماست
ای که از کوچه ی زهرا و علی می گذری
دل قوی دار که خاک حرم دوست شفاست
ای که با عشق حسین شیر توامیخته اند
باخبر باش که حیدر پدر عاشوراست

مرحوم زنده یاد سید حسن خوشزاد