اشعار شهادت حضرت فاطمه زهرا (س)

کوچه های نامردی"

سیر می کرد نور دریا را
آسمان در زمین گذر ها را
یک به یک کوچه های تنهایی
سایه تاریک کرده دنیا را
***
ماه می رفت با قدم هایش
خاک افتاده بود بر پایش
کهکشان ها گلی ز چادر او
عالمی محو نور سیمایش
***
ناگهان تیرگی هجوم آورد
از سر خیرگی هجوم آورد
در و دیوار کوچه شاهد بود
خشم با چیرگی هجوم آورد
***
رفت دستی هوا، زمین لرزید
آسمان تا به هفتمین لرزید
عرش از پایه ها تکان خورد و
قلب در سینه ای غمین لرزید
***
ابر ها تار گشت و بعد از آن...
کوچه غمبار گشت و بعد از آن...
یاس ها شد بنفشه ها ناگاه
خاک گلزار گشت و بعد از آن...
***
اشک یاس از دو نرگسش افتاد
چادر ماه از سرش افتاد
یاعلی گفت تا به پا خیزد
موقع ذکر گفتنش افتاد
***
گفت مادر تو هِی خمیده نرو
وقت رفتن اگر رسیده، نرو
کوچه ی خانه که همین سو بود
چشم وا کن ببین ندیده نرو
***
رفت از کوچه های نامردی
آه، افسوس، قحطیِ مردی
در و دیوار کوچه شاهد بود
مادرم، خشم، ناله ی سردی

احمدرضا شریفیان زاده