اشعار محرم (ورود کاروان به کوفه)

ﻋﺸﻘﺖ ﺁﺧﺮ ﺑﺪﻧﻢ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ ﮐﺸﯿﺪ 
ﺗﻦ ﭘﺎﮐﻢ ﺑﺴﻮﯼ ﮐﻮﭼﻪ ﻭ ﺑﺎﺯﺍﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﺗﺎﺭ ﮔﯿﺴﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﺮﺑﺴﺖ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﺮ ﭘﺸﺖ 
ﺗﺎ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﺴﻮﯼ ﻣﺠﻠﺲ ﺍﻏﯿﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﻧﯿﺴﺖ ﺟﺮﻡ ﻣﻦ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﺑﺠﺰ ﻋﺸﻖ ﺣﺴﯿﻦ 
ﻋﺸﻖ ﺑﯿﻦ ، ﻋﺸﻖ ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﺑﻪ ﮐﺠﺎ ﮐﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﻣﻦ ﮐﺠﺎ؟ ﮐﻮﻓﻪ ﮐﺠﺎ؟ ﻗﺼﺮ ﻋﺒﯿﺪ ﺑﻦ ﺯﯾﺎﺩ 
ﺑﮑﺠﺎ ﮐﺎﺭ ﻣﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﺭﺥ ﯾﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ؟ 

ﺍﯼ ﺣﺴﯿﻨﻢ ! ﻧﻈﺮﯼ ﮐﻦ ﺑﺴﻮﯼ ﺑﺎﻡ ﻭ ﺑﺒﯿﻦ 
ﺍﺯ ﮐﻤﺮ، ﺧﻨﺠﺮ ﺧﻮﺩ، ﻗﺎﺗﻞ ﺧﻮﻧﺨﻮﺍﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﻗﺼﻪ ﯼ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺧﻮﻥ ﺩﻝ، ﺍﻣﻀﺎﺀ ﺑﮑﻨﻢ 
ﺑﺎﯾﺪ ﺍﺯ ﭘﺮﺩﻩ ﺑﺮﻭﻥ، ﺟﻤﻠﻪ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﻧﺴﺦ ﺷﺪ ﻗﺼﻪ ﯼ ﻋﺸﺎﻕ، ﺭﺿﺎﺋﯽ! ﺑﻪ ﺟﻬﺎﻥ 
ﺧﻂ ﺑﻄﻼ‌ﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ، ﻣﺴﻠﻢ ﺑﯽ ﯾﺎﺭ ﮐﺸﯿﺪ 

ﺳﯿﺪ ﻋﺒﺪﺍﻟﺤﺴﯿﻦ ﺭﺿﺎﯾﯽ