زهی رفیق که با چون تو سروبالاییست
که از خدای بر او نعمتی و آلاییست
هر آنکه با تو دمی یافته ست در همه عمر
نیافته ست اگرش بعد از آن تمناییست
هر آنکه رای تو معلوم کرد و دیگر بار
برای خود نفسی می‌زند نه بس راییست
نه عاشقست که هر ساعتش نظر به کسی
نه عارفست که هر روز خاطرش جاییست
مرا و یاد تو بگذار و کُنج تنهایی
که هر که با تو به خلوت بود نه تنهاییست
به اختیار شکیبایی از تو نتوان بود
به اضطرار توان بود اگر شکیباییست
نظر به روی تو هر بامداد نوروزیست
شب فراق تو هر شب که هست، یلداییست
خلاص بخش خدایا همه اسیران را
مگر کسی که اسیر کمند زیباییست
