جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس

جانباز  قاسم  غلام رضايي

بيست و هشتمين روز ارديبهشت ماه سال 1342 بود كه قاسم در تهران چشم به جهان گشود. وي تحصيلات خود را تا اخذ مدرك ديپلم ادامه داد و پس از آن شور دفاع از تماميت ارضي و آزادي ميهن اسلامي، وي را به جبهه كشاند.
بسيجي 19 ساله‌اي كه شيداي شهادت بود و دل در گروي فرمان رهبر و مقتدايش امام خميني (ره) گذارده بود. او بارها در ميادين نبرد حماسه آفريد لكن از ميان همه ي آن نام‌آفريني‌ها دو واقعه با سرنوشت او پيوندي ابدي يافت. نخستين بار در عمليات كربلاي 5 در منطقه ي شلمچه در اثر انفجار خمپاره ي 60 ؛ زخم عشق بر جان خريد و پس از آن در عمليات والفجر10 در اثر استنشاق گازهاي شيميايي مجروح شد.
جنگ به پايان رسيد و قاسم غلام رضايي حسرت شهادت را در دل نشاند و ياد و خاطره ي ياران شهيدش را با خود همراه ساخت.دانشكده ي تاريخ اين بار صفحه‌اي ديگر براي حضور او بود و غلام رضايي پس از اخذ مدرك كارشناسي در اين رشته، به عنوان خبرنگار در روزنامه ي كيهان مشغول به كار گرديد.
او كه در سال 1367 با بانويي مؤمنه عقد ازدواج بسته و صاحب دو فرزند شده بود، امروز راوي حماسه‌هاي ياران سفر كرده براي جان هاي مشتاقي است كه سينه به سينه وديعه‌داران تاريخ سرافرازي اين مرز و بوم خواهند بود. و اينك او در ميان ماست. اسطوره‌اي از ايثار و صبر كه هنوز تركش‌هاي بسياري در بدن دارد و گه گاه آثار گازهاي شيميايي، نفس‌هاي او را به شماره مي‌اندازد.
گرچه دردهاي بسيار او را پاياني نيست، اما صادقانه مي‌گويد:«ما جانبازان بر آن عهدي كه با رهبر كبير انقلاب بستيم پابرجاييم و آن عهد تا روزگار آيت‌الله خامنه‌اي استمرار دارد و هيچ‌گونه خللي در آن وارد نخواهد شد و آن‌چه كه ما را بر اين عهد استوار مي‌سازد تقوي و عهد الهي است كه ما را بر آن داشته، چون پروانه بر گرد شمع ولايت بگرديم و بسوزيم و از جان، مايه بگذاريم.
او از مردم مي‌خواهد كه هوشيار باشند و بيدار و در خط ولايت گام بردارند و بيداري و نشاط خود را حفظ كنند؛ چون تنها در اين صورت است كه آسيبي به اين كشور نخواهد رسيد.

 منبع: مطالب ارسالي ازمدرسه روشنگرشاهد