جانبازان و ايثارگران دفاع مقدس

جانباز  ...  صحرايي

در سال‌هاي تحصيل در هنرستان ساري، داشتن محاسن، جزتخلفات بزرگ انظباتي به شمار مي‌آمد و اين مسئله باعث اختلاف من و مدير مدرسه شد و بالاخره مدير با كوتاه كردن محاسنم در حد نمره ي 4 رضايت داد.
آن روزها همه ي اعضاي خانواده‌ي ما درگير انقلاب بودند و به خاطر نظارت ساواك بر رفت و آمد خانه‌مان، بيشتر دوستان و آشنايان روابطشان را با من كم كردند؛ فقط تني چند از دوستانم درقم در تاريكي شب به من سر مي‌زدند. مأموران ساواك بارها و بارها منزل ما را بررسي كردند و به خانواده‌ام جسارت نمودند. مادرم در ظرف‌هاي ترشي اعلاميه‌هاي امام را جاسازي مي‌كرد و در بيرجند و مشهد به دست افراد مشخصي مي‌رساند. بالاخره يك روز به دست مأموران ساواك افتادم و آن ها مرا به قصد كشت، زدند. پدرم به يكي از آن‌ها گفت: «اين قدر به بازويت نناز؛ روزي فرا مي‌رسد كه اشك‌هايت را مي‌بينم در حالي‌كه به ميز محاكمه كشيده شده‌اي » بعد از پيروزي انقلاب، كلام پدر به واقعيت پيوست و همسر آن مرد بارها در مقابل پدر اظهار عجز كرد تا پدرم رضايت دهد. پدرم نيز با وجودي‌كه پسرش شهيد و دامادش مورد شكنجه قرار گرفته بود، به حكم شلاق حاكم شرع رضايت داد.
با آغاز جنگ نيز در صف لشكريان توحيد به نبرد با دشمنان اسلام پرداختم. در عمليات والفجر 8 به عنوان نماينده ي مستقيم سردار قرباني در منطقه حضور داشتم و دستور دادم نيروهاي لشكر پس از تثبيت قوا هرگز از خطوط عقبه‌ي خود در فاو غافل نشوند. نيروهاي بهداري و تداركات هم مجهز به تجهيزات نظامي شوند تا مبادا هلي‌برن دشمن ما را وادار به عقب‌نشيني كند؛ ضمن آن كه به كارگيري لودرها و سر و صداي آن ها باعث شد، غواصان به راحتي بتوانند كار خودشان را انجام دهند و عمليات با موفقيت انجام شود.
جنگ براي من كه رزمنده ي لشكر 25 كربلا بودم 70 درصد جانبازي به همراه داشت.

 منبع: ماهنامه سبزسرخ   -  صفحه: 5