لباس‌های محلی مردان و زنان قشقایی جاذبه‌های خاصی دارد و آوازه آن تا دوردست‌ها نیز رفته و امروزه به یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های فرهنگی این قوم تبدیل شده است. ایلاتی‌ها نیز در گذشته دارای آرخالق و شال و کلاه‌های بدون لبه و نمدی بوده‌اند و در عصر پهلوی ناچار شدند مثل دیگران لباس یک شکل بپوشند.

اگرچه مشغله‌های زندگی ماشینی این روزها به زندگی سنتی شهرها و بخش‌ها و روستاها و عشایر مردم استان فارس نیز رسوخ کرده و نوع پوشش را در سراسر استان فارس تحت تاثیر قرار داده است، اما هنوز پوشش محلی و سنتی در استان فارس خصوصا در بین مردم روستا و عشایر رواج دارد و لباس‌های محلی در بسیاری از روستاهای استان فارس به شیوه و شکل سنتی آن دوخته و پوشیده می‌شود.

یک نمونه از لباس‌های محلی و سنتی مردم استان فارس لباس عشایر است. پوشاک زنان عشایر شامل کلاهک، آرخالق، تنبان، پاپوش، روسری، پیراهن، دامن (قر) است که اغلب در رنگ‌های بسیار شاد و متنوع و الهام گرفته از طبیعت تهیه می‌شود.

پوشاک مردان عشایر نیز شامل کلاه، پیراهن، آرخالق، شال کمر، چقه و کپنک است.

رخت گشاد یا لباس محلی اوز

یکی از لباس محلی زنانه به‌ویژه لباس عروس در جنوب استان فارس توسط زنان هنرمند شهر «اوز» به نام خوس بافی رونق دارد. برخی معتقدند منشا این لباس مشخص نیست.

خوس از الیاف نقره‌ای تشکیل شده که بافته و از آن برای تزئین شلوار، روسری، کلاه، پیراهن، جلیقه زنان و لباس کودکان استفاده می‌شود.

در خود اوز هم تا یک صد سال پیش، لباسی شبیه به آن مرسوم بود و لباس عادی مردم حساب می‌شد، ولی آنچه به رخت گشاد تمایز می‌بخشد، زینت‌آلات و طلاهای فراوانی است که با آن آویزان می‌شود؛ زینت‌هایی که بیشتر با آرایش رقصندگان معابد هندی شبیه است.

اجزای لباس

برخی از قسمت‌های رخت گشاد یا لباس محلی اوز عبارت است از:

کره باغی: کلاه خوس‌دوزی شده؛

دسمال کچه: دستمال حریر سه گوش که زیر گلو بسته می‌شود؛

بل: روسری بزرگ خوس‌دوزی شیفون؛

جم: پیراهن با یقه و سر دست زری دوزی اطلسی؛

ننتای گشاد: دامن بلند اطلسی با حاشیه دوزی نقره و زری؛

جلوی: تسمه پهن از طلا که زیر گلو و دور سر بسته می‌شود؛

شیخپ: گلوبند بزرگ از طلا و دانه‌های درشت سنگ‌های قیمتی؛

چنار: یکی آر دایره‌های بزرگ طلایی از گلوبند؛

برگک: آویزهای طلایی کوچکی که به چنار متصل است؛

اشرفی: سکه‌های طلا که در گلوبند است؛

گز: goz میله‌های طلایی که در گلوبند است؛

ماهک: آویز از طلا که پیشانی را می‌پوشاند؛

هل: آویز از مروارید که پیشانی را می‌پوشاند؛

چمبر: دسبند بزرگ طلایی با برجستگی خار مانند؛

پتری: حلقه طلایی که به پره بینی بسته می‌شود؛

کوش سغری: کفش چرمی با نوک باریک و با زنگوله (کفش ساغری)؛

میلی: حلقه نقره‌ای برای زینت مچ پا با دانه‌های درشت از سنگ‌های قیمتی.

این لباس زیبا حالا به نماد اوز و لارستان بدل شده است.