معرفی استان ها(زنجان)

زنجان

زنجان بزرگ ترین و مهم ترین شهرستان استان زنجان به شمار می آید که مرکز استان نیز هست. دیرینگی و قدمت ناحیه زنجان بر اساس مطالعات انجام شده به اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد می رسد. بعضی از تاريخ نگاران، شهر زنجان را با شهر "آگانزانا" كه بطلميوس از آن نام برده است، يكی دانسته اند. آثار باستانی متعددی که در این منطقه وجود دارند بهترین گواه قدمت و پیشینه تاریخی، این خطه از استان زنجان است. 
مجموعه بازار زنجان، بنای رختشوی خانه، عمارت و باغ معین، عمارت ذوالفقاری و عمارت دارايی، مسجد جامع زنجان یا مسجدسيد، مسجدخانم، مسجد ميرزايی، مسجد قلابر، مسجد عباسقلی خان، مسجد چهل ستون، مسجد آقا شيخ فتح الله، مسجد و مدرسه ملا، بنای مسجد و گرمابه حسينيه اعظم، گرمابه حاج داداش، گرمابه مير بها، گرمابه قيصريه، بقعه امام زاده سيد ابراهيم (ع)، امامزاده ام البنين، آرامگاه ميرزا ابوالقاسم، كاروان سرای نیک پی، کاروان سرای سنگی، كاروان سرای قره بلاغ، سرای دخان، قلعه يا حصار زنجان، قلعه قمچی، قلعه قلایر، پل مير بهاءالدين، پل سردار و پل حاج سيد محمد برخی از مکان های تاریخی و دیدنی این شهرستان هستند.
در زمینه جاذبه های طبیعی نیز زنجان از مناطق قابل توجه استان و ایران است. زنجان از نظر امکانات و تاسیسات مناسب گردشگری از دیگر شهرستان های استان وضعیت بهتری دارد و در بازدید آنوبانینی مشاهده شد که از اقامتگاه ها و رستوران های نسبتاً مناسبی برخوردار است. 

 منطقه زنجان از گذشته دور و به دلیل قرار گرفتن بر سر راه تجاری ری قديم به آذربايجان دارای اهميت بوده است. قديمى ترين نامى كه به اين منطقه اطلاق شده، زنديگان به معناى اهل كتاب زند (معروف ترين كتاب آيين زردشتى ساسانى) و گان از پساوند اهل باستان است كه در دوره ساسانيان بر اين منطقه گذاشته شده است. نطفه اصلی این منطقه از شهر زنجان آغاز شده و در کتاب های تاریخی و سفرنامه جهانگردان، پژوهشگران و سفیران سیاسی کشورهای مختلف بارها از این منطقه یاد شده است. حمدالله مستوفی در "نزهه القلوب" درباره زنجان چنين آورده است؛ "زنجان از اقليم چهارم است... اردشير بابكان آن را ساخت و شهين خواند. دور و باروش ده هزار گام است در فترت مغول خراب شد. هوايش سرد است و آبش از رودخانه ای كه به آن شهر منسوب است و از حدود سلطانيه بر می خيزد و در سفيدرود می ريزد. 
از قنوات ارتفاعات آن جا اكثر غله بود و در رودخانه جاليز و برنج نيز كارند، اما در آن شهر و ولايتش ميوه نيست و از طارمين آوردند...". 
ياقوت حموی که در قرن هفتم هجری قمری می زیسته در "معجم البلدان" درباره زنجان چنین آورده است؛ "زنجان به فتح اول و سكون ثانی شهر بزرگ و مشهوری است از نواحی جبال كه بين آذربايجان و ديگر شهرهای جبال واقع شده است. نزديک قزوين و ابهر است. عجم آن را به فتح (گاف) زنگان گويند. از اين شهر مردمانی از اهل علم و ادب و حديث برخاسته اند"
 در كتاب "حدودالعالم من المشرق الی المغرب" که در قرن چهارم هجری قمری تالیف شده، درباره زنجانچنين آمده است "زنگان شهری است با نعمت بسيار و مردمانی آهسته".
دیرینگی و قدمت زنجان بر اساس مطالعات انجام شده به اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد مربوط می رسد. وجود نظرهای گوناگون درباره قدمت و تاریخ این منطقه اظهار نظر نهایی در مورد تاریخ اسکان در این منطقه را با دشواری روبه رو كرده است. دانشمندان با استناد به وجود محوطه های تاريخی در گاوازنگ، قره تپه، منجوق تپه و قبرستان های محوطه مذكور به فاصله های 4، 6 و 10 كيلومتری شهر فعلی، موجوديتشهر زنجان را در اواخر هزاره دوم قبل از ميلاد تأييد می كنند. مسلم اینکه موجودیت شهری زنجان در دروه ساسانیان تایید شده است.
این شهر باتوجه به نزدیکی تقریبی به تهران و وجود بزرگراه تهران-زنجان که طی این مسیر را بسیار تسهیل کرده است و با توجه به آب و هوای خوب، صنایع دستی و آثار باستانی خود می تواند در زمینه گردشگری نیز پیشرفت خوبی داشته باشد و به عنوان یکی از مناطق گردشگری قابل دسترسی نسبتا سریع و آسان به ویژه در فصل های گرم به شمار آید.