جملات دکتر شریعتی

وقتی که بود نمی­دیدم

وقتی می­خواند نمی­شنیدم

وقتی دیدم که نبود

وقتی شنیدم که نخواند

چه غم­انگیز است وقتی چشمه­ای سرد و زلال

در برابرت می­جوشد و می­خواند و می­نالد

تو تشنه­ی آتش باشی و نه تشنه­ی آب 

و چشمه که خشکید از آن آتش که تو تشنه آن بودی

بخار شد و به هوا رفت

و آتش زمین را تاخت و در خود گداخت

و از زمین آتش رویید و از آسمان آتش بارید

تو تشنه­ی آب گردی و نه تشنه آتش

و عمری گداختن از غم نبودن کسی که تا بود از غم نبودن تو می­گداخت ...