شراب، داشت در دست عبدالملک بن مروان کج می‌شد و بر زمین می‌ریخت که کسی جلو دوید و جام را از دست خلیفه‌ی مست مسلمانان گرفت! خلیفه شاد بود. شاد شاد. روزگاری، امیری تنها در سرزمین «شام» بود و امروز با فتح «کوفه» و کشتن «مُصعب»، چیزی به خلیفه شدنش نمانده بود. عبدالملک، نگاهی حریصانه به سرِ مصعب که بر طبقی پیش‌رویش بود، انداخت و قهقهه‌ای شادمانه سر داد؛ امّا طولی نکشید که کسی، عیش خلیفه را منقضی کرد.
مردی از گوشه و کنار کاخ، در حالی که دست و پایش می‌لرزید، جلو آمد و گفت:
«امير به سلامت باشد! من از اين قصر داستان عجيبى دارم.»
قهقهه‌های عبدالملک ساکت شد و اطرافیانش هم ساکت شدند. مرد ادامه داد:
«در خاطرم است در اين مجلس بودم که سر مبارک حسين بن علی(عليه السّلام) را براى عبيدالله بن زياد آوردند و نزد او نهادند.
پس از چندى که مختار، کوفه را تسخير کرد، با او در همين مجلس بودم که سر ابن زياد را نزد او ديدم.
پس از مختار، با مصعب، صاحب همين سر بودم که سر مختار را مقابل او نهادند.
و اينک با امير در اين مجلس هستم و سر مُصعب را مى‌بينم و من امير را در پناه خدا مى‌آورم، از شرّ اين مجلس!»
عبدالملک، برآشفته شد و خشمگین. فریاد زد و نعره‌اش گوش همه را پر کرد. فرمان داد که قصر را ویران کنند و کاخی دیگر در کوفه بسازند...(1)
خلفای معاصر امام سجّاد(ع)
امام سجّاد(ع) از بد حادثه، با پنج خلیفه‌ی خونریز و ضدّ شیعه، معاصر بودند:
1. یزید: پسر هند جگر خواره، کسی که سه افتضاح بزرگ در کارنامه‌ی خلافت کوتاهش دارد:
الف) واقعه ی کربلا و کشتن امام حسین(ع)، اسارات خاندان ایشان به سبک کاملاً رومی.
ب) آتش زدن خانه ی خدا به خاطر کنترل کردن زبیریان که ادّعای خلافت داشتند.
ج) واقعه‌ی حرّه و کشتار مردم مدینه. عمق این فاجعه در حدّی بود که پس از رفتن لشکریان یزید از مدینه، هزاران فرزند حرام زاده از دختران باکره ی شهر به دنیا آمد و همانها معروف شدند به «فرزندان حرّه».(2)
2. عبدالله بن زبیر: عبدالله همان کسی است که در جنگ جمل، زبیر را که به دست امام علی(ع) هدایت شد، دوباره از دین منحرف ساخت و فکر جنگ را دوباره به سر او انداخت. او بعد از واقعه ی کربلا با سودجویی از نام مقدس امام حسین(ع) و شمشیر پدرش (که پیش از رحلت پیامبر(ص) به سیف الله مشهور بود) مردم را دور خود جمع کرد. او مدتها بر مکّه حکم راند تا سال 73 ه.ق. که سپاه حجاج بن یوسف آنها را محاصره کردند و باقیمانده ی زبیریان در دوران عبدالملک بن مروان به دار کشیده شدند. (3)
3. مروان بن حکم: او سلسله ی مروانیان را ایجاد کرد. پدر او «ابی العاص» از زبان پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) نفرین شد. مروان از ناکثین بود. در جنگ جمل و صفین در برابر امیرالمومنین علی(ع) ایستاد و کینه ی عجیبی از این خاندان در دل داشت. او در سپاه یزید بود و در واقعه ی حرّه نیز شرکت داشت.(4)
4. عبدالملک بن مروان: عبدالملک شخصیتی پیچیده و فریبکار داشت. پیش از رسیدن به خلافت، از شدّت زهد و عبادت، در میان مردم مدینه به «حمامة المسجد؛ کبوتر مسجد» شهرت داشت؛(5) امّا پس از رسیدن به خلافت، به کفتاری خونریز تبدیل شد و همین ننگ در کارنامه‌ی او کافی است که دست‌پرورده‌ای چون حجّاج بن یوسف، شیعه‌کُش معروف تاریخ اسلام داشت.
عبدالملک در ابتدای حکومت خود به مردم گفت: «هر کس مرا به تقوا دعوت کند، گردن او را خواهم زد! من با شمشیر، دردهای این امت را مداوا می‌کنم.» بعد هم رو به قرآنش کرد و گفت: «دیگر تو را نمی بینم!» (6)
عبدالملک دومین نفری بود که دستور به غل و زنجیر کشیدن امام سجاد (ع) را صادر کرد. او اوّل با امام برخورد خوبی داشت و وقتی خلیفه شد، امام را سخت به انزوا کشاند. (7)
5. ولید بن عبدالملک: او قاتل امام مظلوم، علیّ بن حسین(ع) است. از فساد اخلاقی ولید و مخالفت او با دین آنقدر روایات زیادی در دست داریم که برخی تاریخ نویسان برای آنکه حجم کتابشان زیاد نشود، از بیان آنها خودداری کرده‌اند. (8) شب نشینی و خوردن شراب و مجالس لهو و لعب، از عادات معمولی او بوده است. او در یکی از شب نشینی هایش، به خاطر اینکه آیات قرآن به دلش ننشست، قرآن را در جایی قرار داد و به آن تیراندازی کرد.(9)
در پایان حکومت ولید، به دلیل فساد بیش از اندازه‌ی او، مروانیان رو به ضعف نهادند و فضایی برای قیام‌های متعدّد علیه آنان ایجاد شد که در نتیجه، حکومت بلند و طالع نحس بنی‌عبّاس بر سر مردم سایه افکند.
پی‌نوشت‌ها:
1. تتمة المنتهى ، ص 64.؛ به نقل از پيشگوئي‌هاى امير المؤمنين عليه السلام، سيد محمد نجفى يزدى، به نقل از سایت مرکز اسلامی واشنگتن
2. البداية و النهاية ، ابن كثير، ج 8، ص 224.
3. صحیح مسلم، حدیث 2545.
4. لغت‌نامه دهخدا به نقل از منتهی الارب نهج البلاغه.
5. تجارب السلف، ص 76، هندوشاه؛ به نقل از سایت عرفان
6. فیاض، تاریخ اسلام، ص۱۶۲؛ به نقل از سایت ویکی‌شیعه
7. گوشه‌ای از رفتار امام سجاد(علیه السلام) در برابر امویان؛ به نقل از سایت جامع فرق ادیان و مذاهب
8. تاريخ الطبرى، ج 5، ص 538.
9. مروج الذهب، ج 3، ص 216، تاريخ گزيده، ص 286.
منابع مورد استفاده:
- مجله ی مبلغان، ش 34، به نقل از سایت حوزه
- جعفریان، رسول، تاریخ خلفاء، صص 711 – 720
- سایت مرکز اسلامی واشنگتن
- سایت ویکی‌شیعه
استاد شکنجه‌گران شیعه‌کُش
