خرم آن شهر كه در كشور دل جا دارد

شعری در باره حماسه سوم خرداد

ای دلــیــران ایـــن زمــانـه و دهر                   ای شهیـدان فـتـح خـرمـشـــهـر 
از خــــــدا بـر شما سـلام سلام                   رحـمـتـش بـر شـمـا مدام مدام
نـامـداران ظــاهــراً گــــمــــنــــام                   جانـفـدایـان مــکـتـب اســـــلـام
بـر تــن انـــقــلاب چــون جـانـیـد                   لـالــه هــــای بـهـشــت قـرآنـیـد
در ره دیــن بـه جـان خـریـده بـلا                   پــیـــروان شــــــهــیـــد کـربــــبلا
عـهـد جـان بسته اید ، ای یاران                   بــا خـمـیـنـی و عــتـرت و قــرآن
هــمــچـنـان نــور مـهـر تـابـنـــده                   دیــن ز خـــون شماست پاینده
خونـتـان ضـامـن سـعـادت شــد                   راهــتــان وادی شــهــادت شــد
ای صفات شـما به سیـر هــدف                   صبــر و ایـثـار و بـندگـی و شرف
از شما درس عشق می گیریم                   از جهان بـی وجـودتـان سیـریـم
عشـق از رویـتـان نمـایـان بـــود                   شورتان طعنه ها به طوفان بود
ســاقه فــتـنـه ها و داس شـمـا                   مـکـتـب کـربـلا کــلـاس شــــمـا
مثــل باران همیــشه مـیـبـاریـد                   بـا حســیــن عـهـد نوکری دارید
در سیـاهـی وجـودتـان مهتــاب                   نــوکــران حــقــیـــقـــی اربــــاب

 ***********************
یــاوران شــهــیـد عـــــاشـــــــــورا               جون و عـابس ، زهیـر و دیگر ها
در ره ســــرخ وصــــل کـوشــیـدنـد               روی ســـالـار عـشـق را دیـدنـد
جــان فـداتـان که بـی قـرار شـدید               رخ نـدیـده ، فــدای یـار شـدیـــد
تـــا ابـــــد مـــُحـــــرم تـولـایـیــــــد               مـیـهـمــان عـزیـز زهـرایـیـد(س)
آن بــه اهـــل سـما فـروغ دو عیـن               سیّد خیل کـائـنـات ، حـسـیــن
آن کــــه در راه دیــــن فـــدا گشته               با لب تشنه ، سر جدا گشــتـه
او که هر خطبه اش سیاسی بود               شور جانبازی اش حماسی بود

***********************
گـرچه در بـیـن قـتلگـه سـر داد               او بــــه اســـلـــام جان دیــگـر داد
وا مـصـیـبـت ز ماجرای حسین               داغ بـــی حـــدّ و انـتـهای حسین
پـــــسر فـاطــمـه تــــه گـــودال               کـشتنش شد به اهل کوفه حلال
نـیـزه و تیـر و دشنه و شمشیر               بـــر لـــب قـاتــل حسیــن ، تکبیر
چـه جفا ها که اشقـیـا کـردنـد               ســـــرش از پــیــکرش جدا کردند
دیـــــده ی یـک خمیده قد دارد               مـــــثــل ابـــر بـــهــار مــی بــــارد
نور چشم ترم حسین حسین               یوسف بی سرم حسین حسین
از چه پامال دشمنان شده ای               گــل مـــادر چـرا خـزان شـده ای؟
زینت دوش مصطفی ، پسـرم               یــا ذبـیـحـاً مـن الـقـفـا ، پــسـرم
تازیانه کـجـا و خــواهـــر تـــو ؟               ســـمّ مـرکــب و کـجـا و پیــکر تـو
پســــرم ، ای تمام حاصل من               خـنـده شـمـر گشـتـه قاتل مــــن

امیر عباسی