غزلیات حزین لاهیجی

چون گردباد، حیرت از خود رهاند ما را
سرگشتگی به جایی آخر رساند ما را
خارِ تَرَم ،که بارم بر دوشِ باغ و گلبن
دهقانِ بی مروّت بی جا دماند ما را
آسایشی که دیدم ، از چشمِ خونفشان بود
مژگان تر به بالین گل می فشاند ما را
بر فرش سنبل و گل بودم "حزین" خرامان
چون داغ لاله در خون هجران نشاند ما را