غزلیات حزین لاهیجی

با خاطر افسرده دلان چند توان بود؟
با مُرده به یک گور چسان بند توان بود؟
نه گریۀ ابری ،نه شکرخند صبوحی
امروز ندانم به چه خرسند توان بود
عقل است گرانسنگ و جنون است سبکسر
کو طاقت و صبری که خردمند توان بود؟
چون زهر گلوگیر بُوَد گریۀ تلخم
شیرین کُنِ این می به شکرخند توان بود