نشانه های بحران در زندگی مشترک

خراسان - تقریباً هیچ فردی با هدف جدا شدن، ازدواج نمی کند. بلکه برای ورود به مرحله ای تازه و به دست آوردن تجربیات جدید پا به این مرحله از زندگی می گذارد. اما متأسفانه، شاهد طلاق های بی شماری هستیم که به نظر، بی دلیل و بی خود صورت گرفته اند. 6 نشانه نزدیک شدن طلاق در زندگی مشترک را می خوانیم.

1- شروع تند و خشن
 96درصد از اوقات روش شروع بحث می تواند پایان بحث را، پیش بینی کند. وقتی یکی از همسران بحث را با تندی و خشونت همچون منفی بودن،  اتهام یا تحقیر شروع می کند،  بحث محکوم به شکست است.

2- چهار تعامل منفی
عیب جویی: بین عیب جویی و شکایت به معنای غرولند کردن تفاوت وجود دارد، زیرا ممکن است هر یک از همسران شکایت های خاصی درباره برخی از خصوصیات یا رفتار های همسرش داشته باشد. غرولند کردن درباره برخی از رفتار های طرف مقابل عادی است، اما روش بیان این غرولند ها، مهم تر است. مشکل از جایی شروع می شود که شکایت ها به انتقاد و عیب جویی مبدل می شود. غرولند کردن بر یک رفتار خاص متمرکز است، در حالی که در عیب جویی به شخصیت فرد مقابل حمله می شود.

تحقیر و اهانت: عیب جویی می تواند به اظهارات تحقیرآمیز به سوی همسر منجر شود. چند نمونه از این اهانت ها و تحقیر ها وقتی است که فرد از طعنه،  بدبینی، فریادزدن، چشم غره رفتن، تمسخر کردن و یا بیان خصمانه استفاده می کند. تحقیر بدترین نوع تعامل منفی است، زیرا نفرت را نسبت به شخص مقابل بیان می کند. نتیجه این که تعارض افزایش می یابد و وقتی پیام فرستاده شده به سوی فرد مقابل بیزاری و تنفر از او باشد، حل مسئله تقریباً غیرممکن می شود.

حالت دفاعی به خود گرفتن: معمولاً وقتی یکی از همسران از اهانت و تحقیر استفاده می کند، طرف مقابل حالت تدافعی به خود می گیرد. دفاعی بودن واکنش بسیار رایج در مقابل بی احترامی، اهانت و تحقیر است؛ اما مشکل این است که این رفتار هرگز در آن لحظه به حل مسئله کمک نمی کند. حالت دفاعی داشتن در واقع روشی برای سرزنش همسرتان است. شما با این کار می خواهید بگویید این مشکل من نیست، بلکه مشکل از توست. نتیجه این که مسئله حل نمی شود و تعارض بین همسران افزایش خواهد یافت.

طفره رفتن: در طفره رفتن یکی از همسران به فرد مقابل توجه نمی کند که در بین مردان رایج تر از زنان است. این یک راه برای اجتناب از احساس طغیان کردن است که معمولاً وقتی یک تعارض افزایش می یابد، اتفاق می افتد. فرد طفره رونده تمایل دارد به همسرش بی اعتنایی کند و نسبت به رفتار ها و حرف های او حساسیت نشان ندهد که همین موضوع همسرش را عصبانی تر می کند.

3-  طغیان کردن
طغیان کردن به این معناست که تعامل منفی همسرتان- خواه در ظاهر عیب جویی، تحقیر یا حتی حالت دفاعی داشتن- بسیار درهم شکننده و موقتی است و معمولاً به طرف مقابل شوکی بزرگ دست می دهد. بسیاری از افراد با بی قیدی یا طفره رفتن، خودشان را از احساس طغیان کردن محافظت می کنند. این قطع رابطه عاطفی می تواند یکی از همسران را از این احساس شدید منفی محافظت کند، اما در همین زمان می تواند به طلاق نیز منجر شود.

4-  زبان بدن
تغییرات فیزیولوژیکی در بدن همچون افزایش ضربان قلب، ترشح آدرنالین و افزایش فشار خون همزمان با طغیان کردن است. این تغییرات فیزیولوژیکی در بدن ادامه بحث را غیرممکن می کند،  توانایی تان برای پردازش اطلاعات را کاهش می دهد به این معنی که توجه به آنچه همسرتان می گوید سخت تر می شود، حل مسئله خلاقانه از پنجره ذهنتان خارج می شود و در خزانه رفتاری تان تنها واکنش های دفاعی و از لحاظ منطقی غیرطبیعی باقی می ماند؛ رفتار هایی مانند نزاع(برای مثال؛ انتقاد، تحقیر، اهانت و...) یا گریختن(برای مثال؛ طفره رفتن). بحث برای حل مسئله که یکی از همسران یا هر دو را به طغیان کردن منتهی کند، محکوم به شکست است و در نتیجه، مسئله حل نمی شود.

5-  تلاش های اصلاحی شکست خورده
اقدامات اصلاحی تلاش هایی هستند که به وسیله همسران برای کاهش تعارض انجام می شوند. اقدام اصلاحی جنگ افزار سری همسران خوشبخت است. این تلاش ها استفاده از هر روشی برای اجتناب از هیجانات منفی خزنده خارج از کنترل است. یک اقدام اصلاحی می تواند حرکتی ساده همچون خنده یا لبخند یا عذرخواهی باشد؛ هر چیزی که به همسران برای کاهش تنش کمک کند. هرچند، اگر یکی از همسران احساس طغیان کردن داشته باشد، این اقدامات اصلاحی ناموفق خواهد بود. همسری که احساس طغیان کردن دارد، خود را از قید بحث رها می کند و اقدامات اصلاحی را بیهوده می سازد.

6- خاطرات بد
تحقیقات نشان می دهند همسرانی که عمیقاً با یک منظر منفی به همسرشان نگاه می کنند، اغلب دوباره گذشته شان را می نویسند. منفی گرایی اضافه ای که به این صورت در زندگی همسران وارد می شود، به درک تحریف شده ای منتهی می شود که می تواند بر گذشته، حال و آینده یک رابطه زناشویی تأثیر بگذارد.