نامه (11)- نامه به هنگامى كه لشگرى را به سوى دشمن فرستاد
یک شنبه 27 تیر 1395 3:02 PM
وَ مِنْ وَصِية لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
از وصيت هاى آن حضرت است
وَصّى بِها جَيْشاً بَعَثَهُ اِلَى الْعَدُوِّ
به هنگامى كه لشگرى را به سوى دشمن فرستاد اين وصيت فرمود
فَاِذا نَزَلْتُمْ بِعَدُوٍّ اَوْ نَزَلَ بِكُمْ، فَلْيَكُنْ مَعَسْكَرُكُمْ فى قُبُلِ
چون بر دشمن وارد شديد يا دشمن بر شما وارد شد، بايد لشگرگاه شما در
الاَْشْرافِ، اَوْ سِفاحِ الْجِبالِ، اَوْ اَثْناءِ الاَْنْهارِ، كَيْما يَكُونَ لَكُمْ
محلّى بلند، يا دامنه كوهها، يا بين رودها قرار گيرد، تا شما را مدد
رِدْءًا، وَ دُونَكُمْ مَرَدًّا. وَ لْتَكُنْ مُقاتَلَتُكُمْ مِنْ وَجْه واحِد اَوِ اثْنَيْنِ.
باشد، و مانعى پيش رويتان براى برگرداندن شرّ دشمن. جنگ شما بايد از يك طرف يا دو طرف باشد.
وَ اجْعَلُوا لَكُمْ رُقَباءَ فى صَياصِى الْجِبالِ وَ مَناكِبِ الْهِضابِ،
و بر قله كوهها و فراز تپّه ها نگهبانانى بگماريد،
لِئَلاّ يَأْتِيَكُمُ الْعَدُوُّ مِنْ مَكانِ مَخافَة اَوْ اَمْن. وَ اعْلَمُوا اَنَّ مُقَدِّمَةَ
تا دشمن از نقطه خطر يا محلى كه مورد اطمينان شماست به شما حمله نكند. بدانيد مقدمه لشگر
الْقَوْمِ عُيُونُهُمْ، وَ عُيُونَ الْمُقَدِّمَةِ طَلائِعُهُمْ. وَ اِيّاكُمْ وَ التَّفَرُّقَ، فَاِذا
ديده بانان دشمن اند، و ديده بانانْ جاسوسان ارتش اند. از پراكندگى و تفرقه بپرهيزيد، هرگاه
نَزَلْتُمْ فَانْزِلُوا جَميعاً، وَ اِذَا ارْتَحَلْتُمْ فَارْتَحِلُوا جَميعاً، وَ اِذا
فرود آييد همگان فرود آييد، و زمانى كه كوچ كنيد همه كوچ نماييد، و چون
غَشِيَكُمُ اللَّيْلُ فَاجْعَلُوا الرِّماحَ كِفَّةً، وَ لاتَذُوقُوا النَّوْمَ اِلاّ غِراراً
شب فرا رسد نيزه ها را گرداگرد خود نگاه داريد، خوابتان اندك باشد
اَوْ مَـضْـمَـضَـةً.
يا همانند مضمضه آب در دهان.
از همه دل بریده ام،دلم اسیر یک نگاست،تمام آرزوی من زیارت امام رضـــــــــاست
